کاوشگر AP Kazantsev مجسمه های گلی مرموز را در منطقه توهوکو ، جزیره هونشو ، ژاپن کشف کرد. آنها توسط مردمی به نام جومون در حدود 7,000 سال قبل از میلاد ساخته شده اند. همانطور که اغلب در مورد هنر باستان اتفاق می افتد و نشان دهنده اشکال عجیب و غریب است و یا جنبه انسانی خاصی را نشان می دهد ، طرفداران یا محققان پدیده بشقاب پرنده دریغ نکرده اند که این مجسمه ها را با بیگانگان مرتبط کنند ، یعنی آنها نمایانگر موجوداتی از سیارات دیگر هستند که با آنها Jomon در یک زمان تماس داشت
واقعیت این است که اینها چهره هایی هستند که خدایان زن را نشان می دهند ، بیشتر شبیه سازی حاملگی ها هستند ، که باعث شده است باستان شناسان به این نتیجه برسند که اینها بازنمایی الهه های باروری ، "الهه های مادر" برای جومون هستند. فرم کنجکاو چشم ها (بزرگتر از حالت عادی) ، نوعی عینک در آنها ، به علاوه بدن جمع و جور باعث شده است که تصاویر بیگانه در این قطعات مشاهده شود.
از دیگر ویژگیهای اساسی چهره های دوگو (do = زمین ، gū = عروسک) نقاشی روی بدن آنها است ، که منجر به این نظریه می شود که خال کوبی یا زخم شدن بخشی از فرهنگ جومون است ، که مشخص می شود خاک رس را بسیار عالی کار می کند مهارت برای تبدیل آن بعداً به سرامیک. برای دیگر نظریه پردازان توطئه ، این نقاشی ها در واقع بخشی از طراحی لباس فضایی است که این موجودات با آن به زمین رسیده اند.
یکی از نویسندگانی که از این ایده به عنوان یک حقیقت مطلق پشتیبانی می کنند ، Vaughn Greene است ، که فضانوردان ژاپن باستان را نوشت و اظهار داشت که دکمه هایی که روی سینه های مجسمه های Dogu ظاهر می شوند در همان موقعیت فضایی معمولی قرار دارند که فضانوردان ناسا آن را می پوشند . با این حال ، هیچ یک از اینها به واقعیت تعلق ندارند و همچنین نشان داده نشده است که مجسمه ها نمایانگر موجوداتی از یک سیاره خارجی هستند.
اعتقاد بر این است که مجسمه های Dogu قادر به دریافت کننده بیماری ها هستند ، جدا از اینکه نشان دهنده باروری است ، شخص دعا می کند که او یا یکی از اقوام آنها از شر یک بیماری جسمی و شاید احساسی خلاص شوند و به این شکل منتقل شوند. اگر این واقعیت داشته باشد ، اشیا in مورد بحث نوعی داروی شمنایی هستند که با استفاده از جادو به صاحب خود رفاه می بخشند. ارقامی پیدا شده است که فاقد بخشی از بدن است و تصور می شود این به این دلیل است که فرد قسمتی از بدن را که در آنجا بیماری ای داشته است که می خواسته آن را از بین ببرد ، قطع کرده است (چیزی شبیه عروسک وودو شفا دهنده).
با این حال ، بر اساس نظریه های شیرای میتسوتارو ، یکی از اعضای بنیانگذار انجمن مردم شناسی توکیو ، یک نظریه نیز وجود دارد که Dogu چیزی بیش از اسباب بازی ، تصاویر مذهبی یا اشیا simple ساده زینتی نبوده است. برخی نیز در مقبره ها یافت شدند ، که می تواند ایده استفاده از آنها به عنوان نمایش خدایان باروری و ایده تولد دوباره هنگام همراهی با یک فرد مرده را در سفر خود به آخرت تقویت کند.
رافائل آباد ، استاد مدرک مطالعات آسیای شرقی در دانشگاه سویل و متخصص تاریخ و باستان شناسی مجمع الجزایر ژاپن ، در مقاله فوق العاده خود با عنوان Dogū ، نماینده انسان شناسی در ژاپن Jōmon ذکر می کند:
جومون جدا از کار در خاک رس ، شکارچیان و کشاورزان خبره ای بود و در خانه های کوچک ساخته شده از چوب و کاه زندگی می کرد ، و همچنین آنها یکی از اولین جوامعی بودند که در ژاپن کنونی تأسیس شدند ، نمونه هایی از هنر آنها نیز وجود دارد. مجسمه های Dogu شبیه چیزی نیستند که در باستان شناسی ژاپن قبل یا بعد دیده شده است. هیچ نمونه قبلی دیگری یافت نشده است که هنرمندان جومون را در گوشه و کنار ژاپن تحت تأثیر قرار داده باشد ، از این رو ویژگی جذابیت و رمز و راز آنها از زمان کشف آنها را آزار می دهد.
کل تاریخ هنر پر از رمز و راز و معانی پنهانی است که هنرمندان برای قرار دادن آنها به عمد در برخی از کارهای خود مراقبت کرده اند یا اینکه گذشت زمان به اشتباه آنها را تعیین کرده است. این تندیس هایی که ما به تازگی دیدیم می تواند یکی از آن معما ها با توضیحی منطقی باشد اما تصویری از رمز و راز گسترده را به خود اختصاص داده و شخصیت های آن را به معمایی ترین زنان تاریخ هنر تبدیل کرده است.
