در دوران باستان ، به طور جهانی تأیید می شد که گونه انسانی هدیه خدایان است. چه در مصر ، بین النهرین ، اسرائیل ، یونان ، اسکاندیناوی ، انگلیس بزرگ ، هند ، چین ، آفریقا ، آمریکا یا جاهای دیگر ، بیشتر مردم معتقد بودند که خدایان برای آنها ابزار تمدن - کشاورزی ، نوشتن ، پزشکی - هر آنچه ارزش داشتن را دارد به ارمغان آورده اند.
شعر معروف حماسی هندو ، Mahabharata ، با قدمت 4000 سال قبل از میلاد ، از ماشین های پرواز خارق العاده ای استفاده می کند که توسط خدایان استفاده می شود ، "ارابه های خدایان", "ارابه های خورشید" و "پرندگان مکانیکی"، این وسایل نقلیه با جزئیات زیادی توصیف شده است ، که نشان می دهد کاتبان هند شاهد آنها بوده اند و مستند شده اند تا افراد دیگر بتوانند درک کنند. با خواندن آنها با درک معاصر فناوری ، می فهمیم که هندی های باستان چگونه بشقاب پرنده ها و هواپیماها را با اصطلاحاتی ابتدایی که آنها می فهمیدند توصیف می کنند: ارابه های پرنده حامل خدایان توصیف دقیق بشقاب پرنده است که توسط موجودات بیگانه پیشرفته (خدایان) استفاده می شود که مسافت زیادی را در آسمان طی می کنند.
Vimana
کلمه ویمانا سانسکریت است و چند معنی دارد ، از "کاخ امپراطور یا خدا" تا "وسیله نقلیه". امروزه این کلمه به معنی هواپیما است.
پیشینیان ویمانای پرنده در حماسه های سانسکریت ارابه های پرنده ای هستند که توسط خدایان مختلف در وداها استخدام شده اند: خورشید و ایندرا و خدایان مختلف دیگر ودایی توسط ارابه های چرخدار پرنده حمل می شوند که توسط حیوانات معمولاً اسب یا پرندگان کشیده می شوند.
Vimanas در Mahabharata توصیف شده است و اندازه گیری یکی از آنها را انجام می دهد. این توصیف شده است که دارای دور دوازده ذراع با چهار چرخ قوی است که محیط آنها تقریباً 20 تا 25 فوت است. قطر حدود هفت فوت.
کتابهای Mahabharata و کتابهای مختلف سانسکریت این ارابه ها را به طور مفصل توصیف می کنند:
"با بهره گیری از بالهای برق ... این یک کشتی بود که در هوا پرواز می کرد و به مناطق خورشیدی و ستاره ای پرواز می کرد." "آنها هنگام شروع به سمت آسمان غرش می کنند."
طبق متون ، این ویماناها برای حمل خدایان از طریق آسمان ها استفاده می شده است.
رامایانا حماسه ای ودایی است که قدمت آن به قرن 4 و 5 قبل از میلاد باز می گردد. وی در یکی از بخشهای خود ، ویمانا را به شرح زیر توصیف می کند:
"ارابه ای که به خورشید شباهت دارد ، آن ارابه هوایی و عالی به هرجایی که می خواهد می رود ، شبیه ابر نوری در آسمان است ، پادشاه وارد می شود و ارابه عالی به فضای بالاتر می رود."
طبق این متون ، پیشرانه با استفاده از تکنیک های ارتعاشی برخی صداهای خاص که قادر به از بین بردن انرژی های قدرتمند هستند ، با استفاده از جیوه انجام شده است.
در طول هزاران سال پس از آن ، هند شروع به ساخت معابد به شکل Vimanas کرد که در متون مقدس آنها شرح داده شده است. این ساختمان ها مانند سفینه های فضایی ساخته شده امروز هستند. آنها اسناد فیزیکی فن آوری فرازمینی باستان از مدت ها قبل هستند.
طبق مطالعه ای که توسط محققان موسسه علوم هند ، بنگلور انجام شد ، Talpade مدل های خود را با راهنمایی Pandit Subbaraya Shastry ، نویسنده Vaimanika Shastra ، می سازد. این مدل ها به طور مفصل در Mahabharata شرح داده شده اند و برای اولین بار از دوران باستان در سال 1923 در این نقاشی ها ترجمه شده اند.
نقاشی های دقیق ویمانا همانطور که در Mahabharata شرح داده شده است. آیا بیگانگان می توانند نحوه ساخت ماشین های پرواز خود را آموزش دهند؟ این وسایل نقلیه به عنوان "ارابه های پرنده خدایان" و "پرندگان آسمان" توصیف شده اند. این فناوری و مهندسی در اعتبارات 4000 سال قبل از میلاد وجود نداشت: David H. Childress.
پرنده مکانیکی تاریخ باستان
این پاپاکا ، ویمانای راوانا ، پادشاه لانکا و آنتاگونیست اصلی در حماسه هندو رامایانا بود ، که پاپاکا را به شرح زیر توصیف می کند:
ارابه پوشپاکا که شبیه خورشید است و متعلق به برادر من است توسط راوانا توانا آورده شده است. آن ماشین هوایی و عالی که به هرجایی که می خواهد همه جا می رود. این ارابه به ابر درخشان آسمان شباهت دارد ... و پادشاه (راما) وارد شد و ارابه عالی به فرماندهی راغیرا به جو فوقانی برخاست.
طبق بسیاری از متون قدیمی ، این ویماناها برای حمل خدایان از طریق آسمان ها مورد استفاده قرار می گرفته است. طبق گفته اریش فون دانیکن ، این ماشین های پرنده با کمک جیوه (موتور گرداب جیوه) در ارتفاعات حرکت می کردند. Vimanas می تواند مسافت زیادی را طی کند و می تواند به جلو ، بالا و پایین حرکت کند.
