یک تیم بین المللی از ستاره شناسان ، از جمله محققان انستیتوی اخترفیزیک جزایر قناری (IAC) ، 200 سال نوری از ما یک سیستم شش سیاره را کشف کرده اند که پنج تا از آنها با ضربان عجیب اطراف ستاره مرکزی خود ، TOI-178 می رقصند. .
با این حال ، همه چیز هماهنگ نیست. برخلاف منظومه شمسی ما ، که در آن اعضای آن با نظم منظم و تراکم ، با زمین و جهان سنگی در داخل و غول های گازی در خارج ، ظاهر می شوند ، در این حالت به نظر می رسد که انواع مختلف سیارات به طور آشوبی مخلوط می شوند.
این سیستم سیاره ای 7.1 میلیارد ساله و تضادی که در ژورنال شرح داده شده است "نجوم و اخترفیزیک"، دانش علمی درباره چگونگی شکل گیری و تکامل سیستم های ستاره ای را به چالش می کشد.
اگرچه دانشمندان این پدیده را که قبلاً در دیگر سیستم های سیاره ای به عنوان طنین معروف بود ، دیده اند ، اما اولین بار است که سیارات یکسان کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند.
محققان از تلسکوپ فضایی CHEOPS آژانس فضایی اروپا برای تشخیص شکل گیری غیرمعمول استفاده کردند. ستاره شناسان دریافتند که پنج از شش سیاره در یک ریتم هارمونیک قفل شده اند ، جایی که مدارهای آنها به صورت الگویی سازگار با یکدیگر قرار می گیرد.
پنج سیاره بیرونی در یک زنجیره تشدید 18: 9: 6: 4: 3 قرار دارند. تشدید 2: 1 نشان می دهد که برای هر مدار سیاره خارجی ، سیاره داخلی دو می سازد. در مورد TOI-178 ، این به معنای رقص موزون گیج کننده زیر است:
تراکم سیارات در سیستم نیز غیر معمول است. در منظومه شمسی ، سیارات سنگی متراکم به خورشید نزدیک هستند و به دنبال آنها غول های گاز سبک تر. در مورد سیستم TOI-178 ، یک سیاره متراکم مانند زمین درست در کنار یک سیاره بسیار اسفنجی با نیمی از چگالی نپتون و به دنبال آن سیاره ای مانند نپتون قرار دارد. به گفته نویسندگان ، این طراحی عجیب و همراه با تشدید مداری "آنچه را که درباره نحوه تشکیل سیستم های سیاره ای می دانیم به چالش می کشد".
"مدارهای این سیستم بسیار منظم است ، که به ما می گوید این سیستم از بدو تولد کاملاً نرم رشد کرده است" یان علیبرت را از دانشگاه برن و نویسنده مشترک این اثر توضیح می دهد.
در حقیقت ، تشدید سیستم نشان می دهد که از زمان شکل گیری آن تاکنون نسبتاً بدون تغییر مانده است. اگر قبلاً ، یا توسط یک ضربه غول آسا یا تأثیر گرانشی سیستم دیگری آشفته شده بود ، پیکربندی شکننده مدار آن پاک می شد. اما اینطور نبوده است.
"این اولین بار است که چنین چیزی را مشاهده می کنیم. در چند منظومه ای که ما با چنین هماهنگی می شناسیم ، چگالی سیارات با دور شدن از ستاره دائماً کاهش می یابد. " کیت آیزاک ، همکار و دانشمند پروژه ESA گفت.
