انسان های اولیه حدود 4 میلیون سال پیش بر روی زمین ظاهر شدند، اما شواهد کمی از مطالعه تکامل انسان شواهد قانع کننده ای یافتند که در گذشته های دور، بازدیدکنندگان فرازمینی بسیار پیشرفته روی زمین به طور ژنتیکی زیرمجموعه منتخبی از این انسان ها را تغییر دادند تا اولین مورد را تولید کنند. نام علمی انسان.
برای چند سال، دانیلا فنتون، محقق و نویسنده، تحقیقات عمیقی در مورد منشأ اولیه بشر و شتاب ناگهانی آن در رشد مغز نزدیک به 800,000 سال پیش انجام داده است. کار او منجر به یک مکاشفه مهم شده است:
نام علمی انسان نوادگان فضانوردان باستانی هستند که 780,000 سال پیش از طریق یک کرم چاله از خوشه ستاره ای Pleiades.
این محقق استرالیایی، متخصص در خطوط خونی اسب و بیان ژنتیکی، تغییرات ژنتیکی متعددی را کشف کرد که انسان را از گونه های میمون فعلی متمایز می کند، که برخی از آنها آنقدر چشمگیر هستند که تنها با مهندسی ژنتیک پیشرفته قابل توضیح هستند.
کتاب دانیلا فنتون،انسان های دورگه: شواهد علمی از میراث بیگانه 800,000 ساله ما، توالی تغییرات اساسی در ژن های مربوط به رشد مغز، معماری عصبی و پردازش اطلاعات را ترسیم می کند. ژن هایی که به طور ناگهانی بوجود می آیند به طور کامل از به اصطلاح تشکیل شده است "DNA ناخواسته" و بخش‌هایی از ژن‌هایی که کنده شده، تکثیر شده‌اند و دوباره وارد شده‌اند نمونه‌هایی از این تغییرات هستند.
فنتون ادغام غیرقابل توضیح کروموزوم-2 را تقریباً 780,000 سال پیش، همزمان با این جهش‌های دیگر، به‌عنوان مدرک بیشتری برای دستکاری بیگانگان می‌بیند. این همجوشی در همه گونه های انسان با مغز بزرگ، از جمله نئاندرتال ها و دنیسوواها، اتفاق می افتد، اما در هیچ گونه نخستی دیگری اتفاق نمی افتد.
او استدلال می کند که همجوشی کروموزوم-2 باید یک اشتباه یک بار بوده باشد که در نسل بعدی ناپدید می شود، یا ممکن است منجر به جامعه کوچکی از افراد با 46 کروموزوم در حداکثر جمعیت 48 نفری شود. در عوض، این جهش در 780,000 سال پیش در همه انسان ها دیده شد.
به گفته فنتون، این به وضوح نشان می دهد که همجوشی مزیت قابل توجهی داشته و به طور ناگهانی در تعداد زیادی از افراد (عمدا) به وجود آمده است و به کروموزوم-2 اجازه می دهد تا به یک ویژگی دائمی و غالب تبدیل شود. این با هیچ جهش طبیعی شناخته شده در ژنوم انسان مطابقت ندارد.
"شخصی یک نسل کامل از شرکای تولید مثلی را ایجاد کرد که حاوی ترکیب کروموزوم 2 بود." فنتون توضیح می دهد. "تغییرات کروموزومی بر رشد مغز، سیستم ایمنی و عملکردهای تولید مثلی تأثیر می گذارد."
انسان ها همچنین دارای جهش های منحصر به فردی در ژن FOXP2 هستند که اتصالات سیناپسی را اصلاح کرده و ظرفیت ما را برای تبدیل تجربیات جدید به روال عادی بهبود می بخشد. این تأثیر قابل توجهی بر توانایی ما برای بیان یک سخنرانی معنادار داشت.
به گفته فنتون، این دگرگونی در پستانداران دیگر مشاهده نشده است و نشان می‌دهد که طراحان ما قصد داشته‌اند که بتوانیم به سرعت رفتارهای منظم جدید، به‌ویژه استفاده از زبان را به دست آوریم.
فقط تغییرات ژنتیکی 780,000 سال پیش نیست که به ما می گوید هومو ساپینس گونه ای است که توسط موجودات بیگانه ایجاد شده است. ما همچنین مواد فیزیکی به جا مانده از این افراد ستاره را شناسایی کرده‌ایم، موادی که مربوط به همان نقطه زمانی خاص هستند. فنتون گفت.
دانیلا فنتون در کتاب جذاب خود به تفصیل توضیح می دهد چرا این بازدیدکنندگان اینجا روی زمین سرگردان شدند و انگیزه هایی که آنها را به اصلاح انسان های اولیه سوق داد.
