کارن سیلک وود کارگر نیروگاه هسته ای و افشاگر در کارخانه سایت ساخت سوخت Kerr-McGee Cimarron در نزدیکی کرسنت ، اوکلاهما بود. وی در تاریخ 13 نوامبر 1974 ، ملاقات با خبرنگاری را برای شكل گیری در مورد نقض گسترده ایمنی در ملاقات عمومی قرار داد. او بعداً مرده پیدا شد. به نظر می رسید ماشین او از جاده خارج شده و اسنادی که با خود داشته مفقود شده است.
طبق برخی گزارش ها ، سیلک وود مقادیر کمی پلوتونیوم را از گیاه خارج کرده و عمداً خود و آپارتمانش را آلوده کرده بود. چرا او باید چنین عجیب و غریب رفتار کند ، این مسئله همچنان زیر سوال است و بیش از چهار دهه بعد ، مرگ او هنوز یک رمز و راز است.
زندگی اولیه کارن سیلک وود
کارن گی سیلک وود در 19 فوریه 1946 در لانگ ویو ، تگزاس ، از پدر و مادرش به نام های ویلیام سیلک وود و مرل سیلک وود متولد شد و در ندرلند ، تگزاس بزرگ شد. وی در دانشگاه لامار در بومونت ، تگزاس تحصیل کرد. در سال 1965 ، وی با ویلیام میدوز ، کارگر خط لوله انتقال نفت ، ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد. پس از فروپاشی ازدواج ، سیلک وود در سال 1972 میدوز را ترک کرد و به شهر اوکلاهما رفت و مدت کوتاهی به عنوان کارمند بیمارستان مشغول به کار شد.
فعالیت اتحادیه Silkwood
در سال 1972 ، Silkwood پس از استخدام در کارخانه تولید مواد سوختی Kerr-McGee Cimarron در نزدیکی کرسنت ، اوکلاهما ، به اتحادیه کارگران نفت ، شیمی و اتمی پیوست و در اعتصاب کارخانه شرکت کرد. پس از پایان اعتصاب ، وی به عضویت کمیسیون چانه زنی اتحادیه انتخاب شد ، اولین زنی که در کارخانه کر مک گی به آن سمت رسید.
Silkwood برای بررسی مسائل بهداشتی و ایمنی تعیین شد. او کشف کرد که به عقیده او نقض بیشماری از مقررات بهداشتی است ، از جمله قرار گرفتن کارگران در معرض آلودگی ، تجهیزات تنفسی معیوب و ذخیره نامناسب نمونه ها.
چوب ابریشم آلوده شد
در شب 5 نوامبر 1972 ، Silkwood در حال پرداخت گلوله های پلوتونیوم بود که برای ساخت میله های سوخت برای "راکتور تولید کننده" نیروگاه هسته ای استفاده می شود. حوالی ساعت 6:30 بعد از ظهر بود که یک ردیاب آلفا که روی جعبه دستکش نصب شده بود خاموش شد - این یک قطعه از تجهیزات بود که قرار بود او را در مقابل مواد رادیواکتیو محافظت کند. طبق این دستگاه ، بازوی راست او با پلوتونیوم پوشانده شده بود.
آزمایشات بیشتر نشان داد که پلوتونیوم از داخل دستکش آمده است - این بخشی از دستکش بود که فقط با دستانش تماس داشت و نه گلوله ها. پس از آن ، پزشکان گیاه او را برای چند روز آینده تحت نظر گرفتند ، و آنچه که آنها دریافتند کاملا غیر معمول بود: نمونه های ادرار و مدفوع سیلک وود به شدت آلوده به رادیواکتیویته بود ، همانطور که آپارتمانی که او با یک کارگر دیگر گیاه مشترک بود ، اما هیچ کس نمی تواند بگوید چرا چگونه آن "فعالیت آلفا" به آنجا رسیده است.
صبح روز بعد ، هنگامی که او به یک جلسه مذاکره اتحادیه می رفت ، سیلک وود دوباره از نظر پلوتونیوم مثبت شد ، اگرچه او آن روز فقط کارهای اداری را انجام داده بود. آنها به وی یک آلوده سازی شدیدتر دادند.
در تابستان سال 1974 ، سیلک وود درمورد آلودگی به کمیسیون انرژی اتمی (AEC) شهادت داد و ادعا کرد که استانداردهای ایمنی به دلیل افزایش سرعت تولید لیز خورده است. او با دیگر اعضای اتحادیه ظاهر می شد.
مرگ مشکوک کارن سیلک وود
سیلک وود پس از کار در 13 نوامبر 1974 ، قبل از اینکه با هوندا سفید خود به خانه برود ، به یک جلسه اتحادیه رفت. به زودی ، پلیس به محل تصادف در امتداد بزرگراه 74 ایالت اوکلاهما احضار شد: سیلک وود به نوعی با یک آبریز بتونی تصادف کرده بود. تا رسیدن کمک او مرده بود.
با کالبد شکافی مشخص شد که وی قبل از مرگ دوز زیادی از Quaaludes را مصرف کرده بود ، که احتمالاً باعث چرت زدن روی چرخ او می شد. با این حال ، یک محقق تصادف علائم لغزش و یک فرورفتگی مشکوک را در سپر عقب اتومبیل خود پیدا کرد ، که نشان می دهد ماشین دوم Silkwood را مجبور به خارج شدن از جاده کرده است.
چیزی غیر معمول در گزارش ها نشان داده شده است
به دلیل نگرانی از آلودگی ، کمیسیون انرژی اتمی و معاینه پزشکی دولتی درخواست تجزیه و تحلیل عضو از Silkwood توسط برنامه تجزیه و تحلیل بافت Los Alamos کردند. بیشتر اشعه در ریه های او وجود داشت که حاکی از استنشاق پلوتونیوم بود. هنگامی که بافتهای وی بیشتر مورد بررسی قرار گرفت ، دومین رسوبات بیشتر در اندامهای گوارشی وی یافت شد. این نشان داد که سیلک وود به طریقی پلوتونیوم را خورده است ، باز هم کسی نمی تواند بگوید که چگونه و چرا.
مرگ Silkwood هنوز هم یک رمز و راز است
پس از مرگ دلخراش سیلک وود ، پدر وی ویلیام سیلک وود از کر-مک گی شکایت کرد و سرانجام این شرکت با پرداخت 1.3 میلیون دلار ، به علاوه سایر هزینه های حقوقی ، پرونده را حل و فصل کرد. کر-مک گی ، سرانجام ، کارخانه هلال احمر خود را در سال 1979 تعطیل کرد و تقریباً پنج دهه بعد ، مرگ کارن سیلک وود تا امروز یک رمز و راز باقی مانده است.
