جیمز ماریون سیمز - مردی با دانش و مجادله بسیار زیاد ، از آنجایی که وی در زمینه پزشکی و دقیق تر از آن در زمینه زنان و زایمان برجسته بود ، به دلیل آزمایش های بیرحمانه و غیراخلاقی با دختران برده ، برای بسیاری نیز یک شرور واقعی است.
گفته می شود که در اواخر دهه 1850 ، جی ماریون سیمز برده های سیاه پوست را خریداری کرد و از آنها به عنوان خوکچه هندی برای آزمایش های جراحی آزمایش نشده خود استفاده کرد. وی بارها و بارها جراحی های دستگاه تناسلی را روی زنان سیاه پوست بدون بیهوشی انجام داد زیرا به گفته وی ، "زنان سیاه احساس درد نمی کنند." سیمز علیرغم آزمایشات غیرانسانی او روی زنان سیاه پوست ، "پدر زنان مدرن" لقب گرفت و مجسمه وی درست در خارج از آکادمی پزشکی نیویورک تا زمان برداشته شدن در آوریل 2018 ، در پی اعتراضات در سراسر کشور بر سر مجسمه های کنفدراسیون ، ایستاد.
جیمز ماریون سیمز - پدر زنان مدرن
پزشک آمریکایی جیمز ماریون سیمز (1813-1883) ، بدون شک مهمترین جراح قرن نوزدهم بود ، که امروز خود را پدر و بنیانگذار زنان مدرن می داند. از جمله ، او اولین عمل مداوم و موفقیت آمیز را برای فیستول وزیکو-واژن ایجاد کرد ، یک عارضه پزشکی وحشتناک که مستقیماً مربوط به زایمان است و بین مثانه و واژن ایجاد شده و منجر به بی اختیاری مداوم و غیرقابل کنترل ادرار می شود.
بنابراین ماریون سیمز موفق شد یک مشکل پزشکی را حل کند که میلیون ها زن را در طول تاریخ به طور جدی تحت تأثیر قرار داده بود ، چیزی که تا آن زمان بسیاری از پزشکان بررسی کرده بودند و بدون موفقیت به دنبال آن بودند. شهرت سیمز به عنوان یک قهرمان از نظر جراحی مورد ستایش و تحسین قرار گرفت ، حتی در این قرن فروپاشید ، زمانی که اشکال و روشهایی که جراح برای پیشرفت خود استفاده کرده بود شناخته شد ، به دلیل عدم رعایت اصول اخلاقی به درستی مورد حمله قرار گرفت از رویه های آن
تمرین J. Marion Sims عمیقا در تجارت برده ها ریشه دوانده بود
جیمز ماریون سیمز که در سال 1813 در شهرستان لنكستر ، كارولینای جنوبی متولد شد ، وقتی پزشكان از همان دوره ها و آموزش های دقیق امروز گذراندند ، وارد حرفه پزشکی شد. سیمز پس از کارآموزی نزد پزشک ، گذراندن یک دوره سه ماهه و یک سال تحصیل در کالج پزشکی جفرسون ، کار خود را در لنکستر آغاز کرد. او بعداً به مونتگومری ، آلاباما نقل مکان کرد و بدنبال شروع تازه ای پس از مرگ دو بیمار اول خود بود.
در مونتگومری بود که ماریون سیمز شهرت خود را در میان مالکان ثروتمند مزارع سفید با معالجه اموال انسانی آنها ایجاد کرد. او بین سالهای 1845 و 1849 جراحی های آزمایشی مختلفی را بر روی برده های زن آمریکایی آفریقایی تبار انجام داد که آنها را به رنج های بزرگی کشاند. به عبارت دیگر ، عملکرد سیمز ریشه در تجارت برده داشت.
سیمز یک بیمارستان هشت نفره در قلب منطقه تجارت در مونتگومری ساخت. در حالی که بیشتر مراقبت های بهداشتی در مزارع انجام می شد ، برخی موارد سرسختانه برای پزشکان مانند سیمز که کارگران برده شده را وصله می کردند تا دوباره بتوانند برای اربابان خود تولید - و تولید مثل کنند ، به ارمغان آوردند. در غیر این صورت ، آنها برای صاحبانشان بی فایده بودند.
سیمز چگونه وارد آن قسمت شد؟
سیمز مانند اکثر پزشکان قرن نوزدهم علاقه چندانی به معالجه بیماران زن نداشت - و هیچ آموزش خاصی برای زنان نداشت. در واقع ، معاینه و درمان اندام های زن به طور گسترده ای توهین آمیز و ناپسند تلقی می شد. اما علاقه وی به معالجه زنان هنگامی تغییر یافت که از وی خواسته شد به مریضی که از روی اسب افتاده بود و از لگن و کمر درد رنج می برد کمک کند.
سیمز برای درمان آسیب دیدگی این زن فهمید که باید مستقیماً به واژن وی نگاه کند. او را چهار دست و پا قرار داد و به جلو خم شد و سپس با استفاده از انگشتانش به درون کمک کرد. این کشف به او کمک کرد تا پیش ماده معدن مدرن را توسعه دهد: دسته خم شده یک قاشق اسپند.
سیمز از معاینه خود می دید که بیمار دارای فیستول وزیکوواژینال است. سیمز بدون هیچ درمانی برای بیماری ، در سال 1845 آزمایش روشهای جراحی برای درمان این فیستول ها را آغاز کرد. اگر ارباب بیماران لباس تهیه می کردند و مالیات می پرداختند ، سیمز به طور موثر مالکیت زنان را به عهده می گرفت تا اینکه درمان آنها به پایان رسید.
جراحی های تجربی سیمز بیشتر غیراخلاقی و بیرحمانه بودند
جراحی های سیمز بدون بیهوشی انجام شد ، نه تنها به این دلیل که در آن زمان استفاده از آن در دارو تازه در حال توسعه بود ، بلکه به دلیل این که خود سیمز اظهار داشت که درد به اندازه کافی نیست زیرا استفاده از بیهوشی ضروری است ، چیزی که زنان با آن کار نمی کردند در حداقل توافق ، هر چند که البته آنها نیز شنیده نشده است. در حالی که به گفته برخی ، سیمز شخصاً معتقد بود که "زنان سیاه احساس درد نمی کنند".
در طی چهار سال ، سیمز با ده ها برده زن در بیمارستان قدیمی خود در مونتگومری آزمایش کرد ، در نتیجه خسارتی که او به قربانیان خود وارد کرد ، غیر قابل محاسبه است. برخی از آنها جراحی ها را به طور مکرر انجام داده اند ، مانند مورد مشهور یک برده جوان به نام آنارچا وستکات ، که یا از یک مشکل فیستول وزیکو واژن یا از رکتو واژن رنج می برد و قبل از اینکه بتواند 30 عمل از سیمز انجام دهد ، سوراخهای بین مثانه و راست روده او را می بندد.
بیمار دیگری که سیمز تحت عمل جراحی قرار گرفت ، لوسی 18 ساله بود که چند ماه قبل زایمان کرده بود و از آن زمان قادر به کنترل مثانه خود نبود. در طی این روش ، بیماران کاملاً برهنه بودند و از آنها خواسته شد روی زانوان خود نشسته و به آرنج خم شوند و بنابراین سرشان روی دستانشان قرار بگیرد. در حالی که نزدیک به دوازده پزشک دیگر این اتفاق را تماشا می کردند ، لوسی یک ساعت جراحی را تحمل کرد ، با فریاد و فریاد از درد.
همانطور که سیمز بعدا در زندگی نامه خود نوشت ، داستان زندگی من، "عذاب لوسی شدید بود." وی به دلیل استفاده بحث برانگیز از اسفنج برای تخلیه ادرار از مثانه ، که منجر به مسمومیت خون وی شد ، بسیار بیمار شد. "من فکر می کردم که او خواهد مرد ... دو یا سه ماه طول کشید تا لوسی کاملاً از اثرات جراحی بهبود یابد." او نوشت.
امروز مشخص شده است که هیچ یک از جراحی های انجام شده توسط جیمز ماریون سیمز توافقی نبوده است ، زنان به زور دستبند بسته و مجبور به انجام اقدامات آزمایشی وحشیانه و بسیار دردناک سیمز شدند.
یکی دیگر از برده های بدشانس بتسی بود که سرنوشتی مشابه با آنارچا و لوسی را تجربه کرد. اگر بگوییم ، لوسی ، آنارچا و بتسی از نظر سهم "مادران زنان مدرن" هستند.
آزمایش در مورد کودکان برده
هریت واشنگتن ، نویسنده و اخلاق گرای پزشکی ، می گوید باورهای نژادپرستانه سیمز بیش از آزمایش های زنان و زایمان وی تأثیرگذار بوده است. قبل و بعد از آزمایشات زنان ، وی همچنین در تلاش برای درمان "trismus nascentium" (کزاز نوزادی) درمانهای جراحی بر روی کودکان سیاه پوست برده را آزمایش کرد - اما موفقیت چندانی نداشت. سیمز همچنین اعتقاد داشت که آفریقایی آمریکایی ها از هوش کمتری نسبت به سفیدپوستان برخوردارند و فکر می کرد دلیل این امر رشد سریع جمجمه آنها در اطراف مغز آنها است. او بچه های آمریکایی آفریقایی تبار را با استفاده از ابزار کفاش عمل می کند تا استخوان های آنها را از هم جدا کند و جمجمه آنها را شل کند.
نتیجه
تاریخچه ترسناک زنان و زایمان مدرن و چگونگی آزمایش J. Marion Sims با انجام جراحی های واژن بدون بیهوشی بر روی برده های سیاه تا امروز موضوع بحث برانگیز باقی مانده است. در طول سالها ، بسیاری از زنان و مردان در اعتراض به سو abuse استفاده از وی و خواستار برکناری وی ، علیه مجسمه J. Marion Sims در پارک مرکزی نیویورک تظاهرات کردند. این مجسمه در آوریل 2018 برداشته شد و به قبرستان گرین وود در بروکلین ، نیویورک ، محل دفن سیمز منتقل شد. اما سوالی که هنوز در ذهن عمیق باقی مانده است: "آیا این واقعیت این است که بدون ظلم ، هیچ تحولی در علم وجود ندارد؟"
