دکتر جان دی (1527-1609) یک غیبت شناس ، ریاضیدان ، ستاره شناس و منجم بود که بیشتر عمر در مورت لیک ، غرب لندن زندگی می کرد. یک فرد تحصیل کرده که در کالج سنت جان در کمبریج تحصیل می کرد ، سرانجام در محافل تأثیرگذار نخبگان حاکم پذیرفته شد و به عنوان مشاور علمی و معتمد ملکه الیزابت اول عمل کرد.
در اوایل زندگی خود ، دی علاقه چندانی به ماوراالطبیعه نداشت. بعداً ، او از علم ناامید شد و شروع به آزمایش جادو و چیزهای غیبی کرد. دی به دنبال کشف دانش معنوی از دست رفته و بازیابی خردی بود که به اعتقاد او در کتاب های باستان نهفته بود. از جمله این کتاب ها کتاب اِنوخ بود که در آن زمان افسانه ای بود ، که تصور می کرد کتابی در توصیف سیستم جادویی است که توسط پدرسالار در کتاب مقدس توصیف می شود.
"زبان" های افسانه ای بسیاری وجود دارد ، از زبان جادوگران گرفته تا تقارن گمنام نسخه خطی وونیچ. اما در میان همه این زبان های اسطوره ای یکی وجود دارد که خودنمایی می کند: Enochian ، زبان فرشتگان.
Enochian یک زبان غیبی یا فرشته ای است که در مجلات خصوصی جان دی و همکارش ادوارد کلی در اواخر قرن شانزدهم انگلیس ثبت شده است. کلی یک رسانه روحانی بود که در تحقیقات جادویی خود با دی کار می کرد. این مردان ادعا کردند که این زبان توسط فرشتگان خنوخ برای آنها آشکار شده است. آنها همچنین ادعا كردند كه این "گفتار آسمانی" به جادوگران و غیبت گران اجازه می دهد تا با قلمروهای فرشته ای ارتباط برقرار كنند.
اصطلاح Enochian از شخصیت کتاب مقدس Enoch گرفته شده است ، که منبعی از دانش عرفانی پنهان بود و به آسمان برده شد. طبق پیدایش 5:24 ، او "با خدا راه رفت" و در عبرانیان 11: 5 آمده است که "او از این زندگی گرفته شد تا مرگ را تجربه نکند".
مجلات دی این زبان را "Enochian" توصیف نکردند ، در عوض توصیفگرهایی مانند "فرشته ای" ، "گفتار آسمانی" ، "زبان فرشتگان" ، "زبان مقدس" یا "آدمک" را ترجیح می دهند زیرا ، به گفته فرشتگان دی ، این توسط آدم در بهشت برای نامگذاری همه چیز استفاده شد.
اصطلاح "Enochian" از ادعای دی ناشی می شود كه پدر مقدس كتاب مقدس خنوخ آخرین انسانی بود (قبل از دی و كلی) كه این زبان را می دانست.
این ایده که یک زبان فرشته ای پیش از میلاد وجود دارد ، در زمان جان دی بسیار رایج بود. اگر فرشتگان به طور معمول با بشریت تعامل داشته باشند ، همانطور که در بسیاری از بخشهای کتاب مقدس مشخص است ، این امکان وجود دارد که این تعامل به نوعی "زبان مشترک" ، یک زبان پست و تحقیرآمیز برای فرشتگان ، اما برای انسانهای عادی بسیار پیچیده باشد. .
اولین ذکر از Enochian در سال 1581 اتفاق افتاد. جان دی در دفتر خاطرات خود اشاره کرد که خداوند برای او فرشته ای فرستاد تا مستقیماً مقاصد خود را اعلام کند. در سال 1582 ، جان دی به عنوان رسانه ای به ادوارد کلی پیوست. ظاهراً ، آنها با هم موفق شدند با آن فرشته تماس بگیرند ، كه برخی از موارد ابتدایی Enochian را فاش كرد.
جان دی استدلال می کند که Enochian ، به طور خلاصه ، زبان خدا است ، زبانی که خالق از آن برای شکل دادن عینی به ذهن خود ، یعنی ایجاد جهان ، استفاده کرد.
فرشتگان قادرند همانند آدم با آن زبان صحبت کنند ، اما نه با ظرافت و ظرافت های کام الهی. و مردان ، حتی از فرشتگان نیز که شایستگی کمتری دارند ، باید با تلفظ نادرست و نادرستی مطابقت داشته باشند. برای مقایسه ، زبانهای انسان در برابر پیچیدگی های خاندان Enochian مانند بچه های حباب به نظر می رسند.
پس از قسمت شرم آور درخت دانش (و آن سیبی که هرگز وجود نداشت) ، آدم و حوا از بهشت رانده شدند ، اما آنها Enochian را با خود بردند ، همان آوایی که آدم برای نامگذاری همه چیز از آن استفاده کرده بود.
به نوعی ، جان دی استدلال می کند که با گذشت زمان ، انوکیان به تدریج تخریب شد ، تا جایی که به همان چیزی تبدیل می شود که ما از آن به عنوان پیش عبری یاد می کنیم و پیوندهای کمی به آن زبان فرشتگان دارد.
دو نسخه مختلف از الفبای Enochian وجود دارد. نسخه اول در نسخه دست نویس دی ، پنج کتاب اول مرموز ، و نسخه دوم یافت شده است ، و اغلب پس از نقاشی اصلی کلی ، نسبت به نسخه لیبر لوگاث (Liber Loagaeth پیشگویی از جان دی و ادوك كلی) است. برخی از شعبده بازان ادعا کرده اند که این زبان قدیمی ترین زبان در جهان است و قبل از آن زبانهای انسانی دیگر وجود دارد.
در برخی محافل ، یکی از قوی ترین سویه های جادویی و روش تماس با هوش از ابعاد دیگر در نظر گرفته شده است. مخالفان خاطرنشان كردند كه نحو انوكيان شباهت زيادي به زبان انگليسي طبيعي ، زبانهاي Dee و Kelley دارد.
Enochian در دفتر خاطرات و دفترهای جان دی و ادوارد کلی ، به همراه چند ترجمه کوتاه انگلیسی زنده ماند. در حال حاضر ، Enochian به طور دقیق توسط چندین زبان شناس برجسته مورد مطالعه قرار می گیرد ، هرچند با بدشانسی بیشتر از پیروان.
