نیروگاه هسته ای چرنوبیل واقع در خارج از شهر پریپیات اوکراین - در 11 مایلی شهر چرنوبیل - ساخت آن در دهه 1970 با اولین راکتور آغاز شد. طی چند سال آینده ، سه راکتور دیگر اضافه شده و دو راکتور دیگر در زمان ساخت و ساز در وسط ساخت قرار داشتند - یک فاجعه خالی از سکنه که ترس و اندوهی ابدی برای بشریت به جا گذاشته است.
در تاریخ 26 آوریل 1986 ، ساعت 1:23 بامداد ، راکتور شماره 4 برای تعمیر و نگهداری خاموش شد. آزمایشی برای آزمایش ویژگی خنک کننده هسته اضطراری ایمنی در طی روش خاموش شدن در حال انجام بود. مشخص نیست که دقیقاً چه فرایندهایی منجر به انفجار شده است اما به نظر می رسد اخلال در تنظیم بخشی از آن باشد.
اولین انفجار بخار بود. بخار از کانال های خراب شده وارد فضای داخلی راکتور شد که باعث تخریب پوسته راکتور ، پاره شدن و بلند شدن با نیروی 2,000 تن صفحه فوقانی شد. این باعث پاره شدن بیشتر کانالهای سوخت شد ، هسته راکتور دچار از دست دادن آب شد و ضریب خلأ مثبت مثبت کاملاً نمایان شد.
دومین انفجار چند ثانیه بعد از انفجار رخ داد. برخی تئوری انفجار دوم را هیدروژنی عنوان کردند که یا در اثر واکنش بخار زیرکونیوم بیش از حد گرم تولید شده و یا در اثر واکنش گرافیت داغ با بخار تولید کننده هیدروژن و اکسیژن ایجاد شده است. برخی دیگر معتقد بودند که این بیشتر هسته ای یا انفجار حرارتی راکتور است که در نتیجه فرار غیرقابل کنترل نوترون های سریع ، ناشی از اتلاف کامل آب در هسته راکتور است. در هر صورت ، این بدترین فاجعه نیروگاه هسته ای تاریخ تلقی می شد. پیامد منتشر شده چهار برابر بیشتر از بمباران اتمی هیروشیما بود.
این انفجارها باعث واکنش زنجیره ای شد. آتش سوزی در راکتور 4 تا 10 مه سال 1986 در آتش سوخت تا سرانجام به لطف ریزش شن و سرب توسط هلیکوپترها و همچنین تزریق نیتروژن مایع به آن خاموش شود. ذرات رادیواکتیو در هوا آزاد شدند. دود و باد آن را به شهر مجاور و همچنین مرزهای بین المللی منتقل می کرد. بیشترین اثرات رادیواکتیو در بلاروس فرود آمد. باران کم هسته ای تا ایرلند بارید.
بیش از 336,000،600,000 نفر تخلیه شدند. 47 نفر در معرض تابش قرار گرفتند. در انفجار بخار اولیه دو نفر جان خود را از دست دادند ، اما پنجاه و شش نفر - 9 کارگر حادثه و 4,000 کودک مبتلا به سرطان تیروئید - مستقیماً به دلیل فاجعه جان خود را از دست دادند. حدود XNUMX مورد مرگ ناشی از سرطان در اثر تماس با اشعه وجود دارد. جنگل کاج نزدیک آن زنجبیل قهوه ای شد و با کسب نام "جنگل سرخ" درگذشت. اسب هایی که در حین تخلیه از خود به جای گذاشته بودند به دلیل تخریب غدد تیروئید از بین رفتند. برخی از گاوها نیز تلف شدند اما از آنهایی که زنده مانده بودند ، به دلیل آسیب تیروئید ، رشد کوتاهی داشتند. حیوانات وحشی در مناطق آسیب دیده بیشتر یا مردند یا تولید مثل را متوقف کردند.
پس از فاجعه ، کار بر روی راکتورهای 5 و 6 متوقف شد. راکتور 4 با 660 فوت بتن بین محل فاجعه و ساختمانهای عملیاتی مهر و موم شده است. در سال 2 آتش سوزی در ساختمان توربین راکتور 1991 رخ داد. این آتش سوزی بدون تعمیر اعلام و خاموش شد. راکتور 1 به عنوان بخشی از معامله بین دولت اوکراین و سازمانهای بین المللی مانند آژانس بین المللی انرژی هسته ای در نوامبر 1996 از رده خارج شد. رئیس جمهور وقت لئونید کوچما شخصاً راکتور 3 را در یک مراسم رسمی در 15 دسامبر 2000 خاموش کرد و کارخانه را کاملاً خاموش کرد.
این حادثه منجر به ادعاهای سرپوشیده دولتی و شهرهای ارواح شد. پریپیات تا حدودی به یک ذخیره گاه حیات وحش تبدیل شده است. بیشتر کسانی که تخلیه شدند دیگر برنگشتند. حدود 400 نفر مجاز به اسکان در منطقه سفر هستند به شرطی که در صورت بیماری هرگز درخواست پول یا کمک نکنند. گزارش شده است كه كودكان هنوز با نقص مادرزادی شدید و انواع نادر سرطان در مناطق نزدیك چرنوبیل متولد می شوند. با این حال ، از سال 2002 ، تورهایی برای همه کسانی که می خواهند این سایت بدنام را ببینند ارائه می شود.
اما آنچه در مورد چرنوبیل عجیب تر است ، تعدادی از ادعاهای وحشتناک ماورا الطبیعه است که در باد آن می وزند. برخی معتقدند که بیگانگان درگیر این فاجعه بوده اند. شاهدان ادعا کردند که در طی این حادثه یک بشقاب پرنده را که شش ساعت در بالای گیاه معلق مانده بود دیده اند. سه سال بعد ، پزشکی که در چرنوبیل کار می کرد ، ایوا نائوموونا گوسپینا ، اظهار داشت که در بالای گیاه یک جسم "عنبر مانند" دیده است. یک سال پس از آن ، یک خبرنگار از شیئی شبیه همان چیزی که دکتر Gospina توصیف کرده و در بالای محل فاجعه قرار دارد ، عکسبرداری کرد.
موجودی معروف به پرنده سیاه چرنوبیل نیز روزهای منتهی به فاجعه بینا بود. به عنوان موجودی سیاه و بزرگ ، پرنده مانند یا مردی بی سر ، با بالهای 20 فوت و چشم های قرمز ، توصیف می شود. مقایسه شده است با موثمن در پوینت پلزانت ، ویرجینیا غربی. این موجود از زمان فاجعه تاکنون دیده نشده است.
مردم کابوس های وحشتناک ، تماس های تلفنی تهدیدآمیز و برخوردهای دست اولی با جانور بالدار را تجربه کردند. آیا آنها واقعاً موجودی ناشناخته را دیده اند یا چیزی غیرطبیعی مانند لک لک سیاه بوده است؟ شاید هرگز ندانیم.
اعتقاد بر این است که Pripyat ، شهر کارگری چرنوبیل ، بسیار خالی از سکنه است. مردم هنگام عبور از کنار بیمارستان شهر احساس تماشای آنها را داشته اند. با توجه به اینکه به نظر می رسد بعد از آخرالزمان باشد ، این احساس ممکن است چیزی غیر طبیعی باشد. ظهور و سایه اغلب دیده می شود. برخی حتی گزارش داده اند که لمس شده اند. اما آیا روح قربانیان آن می توانند در مناطق آسیب دیده پرسه بزنند؟ و آیا ممکن است ، همه موجودات عجیب و غریب چرنوبیل چیزی غیر از نتایج تغییر شکل ژنتیکی ناشی از تشعشعات شدید موجود در هوای آن نیستند؟
