در 28 فوریه 2003، یک معدن در شهر جیشی چین در استان هیلونگجیانگ فروریخت. در مجموع 14 معدنچی هرگز به خانواده های خود نرسیدند. با این حال، این داستان پنج سال بعد به دلیل یک چرخش غیرقابل پیش بینی مشهور شد.
تنها 12 نفر از 14 معدنچی مفقود شده توسط امدادگران پیدا شد. اما لائو پن و وان هو، دو نفر از کارگران، هرگز در معدن پیدا نشدند. پس از پنج سال، در سال 2008، وان هو به طور مرموزی به خانه بازگشت، اما همسرش دوباره ازدواج کرد و فرزندانش فرار کردند. وان هو به خانه جدیدی نقل مکان کرد و شروع به باغبانی کرد.
با این حال، مقامات به زودی از وضعیت عجیب و غریب آگاه شدند و مشخص شد که خانواده او غرامتی را دریافت کرده اند که نباید دریافت می کردند زیرا وان هو هنوز زنده بود.
وقتی از وان هو پرسیده شد که آیا او و خانواده اش از این موقعیت سوء استفاده کرده اند یا خیر، اظهار داشت که این کار را نکرده اند و او تمام هزینه ها را به دولت پرداخت کرده است. سپس از او سؤال کردند که در تمام این مدت کجا بوده است، و او توضیح داد که در زمان غیبت خود با تمدن بزرگ پنهان Ctones زندگی می کرده است. و اینکه او قادر به انتقال پیامی از آنجا نبود که نشان دهنده زنده ماندن او باشد.
مقامات از پاسخ غیرمنتظره او متحیر شدند و تصور کردند که او دیوانه شده است. وان هو معاینه شد، اما پزشکان تشخیص دادند که او هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی سالم است.
آنها گذشته مشکوک خود را به گردن تخیل خود می انداختند. با این حال، پزشکان نتوانستند توضیح دهند که چرا کارگر سابق معدن هیچ نشانه‌ای از آنتراکوز را نشان نداد، که نوعی پنوموکونیوز بدون علامت و خفیف‌تر است که ناشی از تجمع کربن در ریه‌ها به دلیل قرار گرفتن مکرر در معرض آلودگی هوا یا استنشاق دود یا زغال سنگ است. ذرات غبار. با توجه به سوابق پزشکی وان هو، او قبلاً علائم آنتراکوزیس را نشان می داد و قصد داشت به زودی قبل از فاجعه بازنشسته شود.
با این حال، کارگر معدن پس از اقامت فرضی خود در یک شهر زیرزمینی، هیچ نشانه ای از بیماری ریوی نشان نداد. علاوه بر این، او تمام 32 دندان را داشت، علی‌رغم اینکه در پرونده‌های پزشکی‌اش گفته می‌شد که باید فقط 25 دندان داشته باشد.
وان هو همچنین 40,000 یوان در حساب بانکی خود داشت. یک جستجوی رسمی نشان داد که او 10,000 یوان پول نقد و الماس تراش نخورده به ارزش 300,000 یوان دارد. مقامات فرض کردند که این فرد وان هو نیست، بلکه جاسوس مخفی یک کشور خارجی است.
بعداً مشخص شد که او این وجوه را با فروش الماس های تراش نخورده به جواهرفروشی در شانگهای به دست آورده است. وان هو به مقامات اطلاع داد که جواهرات را از Ctones دریافت کرده است.
در خاتمه، این روایت اوست. وان هو و لائو پن پس از فروریختن معدن نه تنها از سطح، بلکه از سایر کارگران نیز جدا شدند. آنها سه روز با آب فراوان اما تقریباً بدون غذا و بدون اشاره به تلاش های نجات منتظر ماندند.
آنها تصمیم گرفتند تونل های قدیمی را که به عمیق ترین منطقه معدن منتهی می شد، بررسی کنند و سعی کردند راه خود را برای بازگشت به سطح پیدا کنند. متأسفانه چنین نبود و آنها به عمق پیچ و خم تونل ادامه دادند.
و در آنجا بود که توسط موجودات انسانی عجیب و غریب به نام Ctones مورد حمله قرار گرفتند. با وجود تعداد آنها، Ctones توانستند این دو معدنچی را دستگیر کنند. با این حال، آنها را به خوبی تغذیه کردند و آنها را به عمق قلمرو خود سوق دادند. Ctones سیستمی از عدسی ها ابداع کرده بودند که تونل ها را به خوبی روشن می کرد که می شد در آنها کتاب خواند.
غارهای بزرگی در انتهای تونل‌ها وجود داشت که هزاران تن در آن ساکن بودند. وان هو با وجود وضعیت بدشان مطمئن بود که آنها انسان هستند. به مدت پنج سال، این دو معدنچی در میان Ctones زندگی کردند. زبان آنها تا حدودی با چینی متفاوت بود، اما یادگیری آن ساده بود و به سرعت توانستند با آنها صحبت کنند.
هنگامی که آنها شروع به برقراری ارتباط با فرهنگ زیرزمینی کردند، فهمیدند که برده نیستند. Ctones احساس می کردند که زندگی در سطح یک بار وحشتناک است، که باعث شد آنها تصور کنند وان هو و لائو پن در حال تلاش برای فرار به قلمروی بهتر هستند. و تمدن زیرزمینی عاری از گرسنگی و بیماری بود.
منبع غذایی اصلی آن قارچی بود که در این غارها رشد می کرد. به گفته وان هو، این قارچ طعمی متفاوت داشت، چیزی جدید، اما مهمتر از آن، بسیار سالم بود. به همین دلیل دندان هایش عوض شد. این امر در Ctones مکرر بود، که دندان‌هایشان هر 20 تا 25 سال در طول زندگی‌شان تغییر می‌کرد که به ندرت کمتر از 200 سال بود.
Ctones حتی دارای یک سیستم نوشتاری پیچیده بود. همچنین شامل کاغذی بود که از چندین نوع قالب ایجاد شده بود. جامعه زیرزمینی به خوبی متالورژی آشنا بود، اما به ندرت از آهن استفاده می کرد. در عوض، بر برنز، نقره و طلا متکی بود.
آنها در عیش و نوش زندگی نمی کردند و به مایحتاج اولیه راضی بودند. از آنجایی که این دو معدنچی اسیر به حساب نمی آمدند، آنها به عنوان یکسان در بین Ctones زندگی می کردند و حتی خانواده داشتند.
این شیوه زندگی وحشتناکی نبود، اما وان هو مشتاق دیدن خورشید بود. Ctones سعی کردند او را از این موضوع منصرف کنند، اما او مصمم بود. او را تا غاری همراهی کردند که سوراخی به سطح آن منتهی می شد.
این تنها بخش کوچکی از داستان وان هو است. پس از آن، او دیوانه قضاوت شد و به جای بیمارستان روانی محلی به یک تأسیسات نظامی فرستاده شد. او دیگر خبری از او نشده است، بنابراین به یکی از عجیب ترین پرونده های توطئه حل نشده تبدیل شده است. نظر شما چیست؟ لطفا در زیر نظر بدهید.
