احتراق خود به خودی انسان: آیا انسان می تواند خود به خود توسط آتش سوزی مصرف شود؟
در دسامبر 1966 ، جسد دکتر جان ایروینگ بنتلی ، 92 ساله ، در پنسیلوانیا ، کنار کنتور برق مصرفی خانه اش کشف شد. در واقع ، فقط بخشی از پای او و یک پا ، حتی با دمپایی پیدا شده است. بقیه بدنش را خاکستر کرده بودند. تنها مدرک آتش سوزی که باعث کشته شدن وی شد ، چاله ای بود که در کف سرویس بهداشتی بود ، بقیه خانه سالم بود و چیزی ندیده بود.
چگونه ممکن است مردی آتش سوزی کند - بدون هیچ منبع جرقه یا شعله ای روشن - بدن خود را بسوزاند ، بدون اینکه شعله های آتش را به چیزی در اطراف خود پخش کند؟ پرونده دکتر بنتلی و صدها مورد دیگر مانند آن با عنوان "خود به خودی انسان (SHC)" برچسب گذاری شده است. اگرچه او و دیگر قربانیان این پدیده تقریباً به طور کامل سوخته شده اند ، اما محله ای که در آن بودند یا لباس هایشان اغلب دست نخورده باقی مانده است.
آیا انسان می تواند خود به خود توسط آتش سوخته شود؟ بسیاری از مردم معتقدند که احتراق خود به خودی انسان یک واقعیت واقعی است ، اما اکثر دانشمندان در این مورد قانع نشده اند.
احتراق خود به خودی انسان چیست؟
احتراق خود به خودی هنگامی اتفاق می افتد که فرد به دلیل واکنش شیمیایی درون خود شعله های آتش را می زند ، ظاهراً ناشی از منبع خارجی گرما نیست. به عبارت دقیق تر ، احتراق خود به خودی انسان (SHC) مفهوم احتراق بدن انسان زنده یا به تازگی درگذشته بدون احتراق خارجی است. به طور گسترده اعتقاد بر این است که این پدیده تا به امروز یک رمز و راز پزشکی حل نشده است.
تاریخچه احتراق خود به خودی انسان
برای چندین قرن مردم در مورد اینکه انسان می تواند خود به خود احتراق کند یا شعله ور شود بدون اینکه توسط منبع خارجی مشتعل شود بحث کرده اند. اولین احتراق خود به خودی انسان شناخته شده توسط آناتومیست و ریاضیدان دانمارکی توماس بارتولین ، در سال 1663 ، در Historiarum Anatomicarum Rariorum - گناهی که پدیده های عجیب پزشکی را ثبت می کند.
بارتولین در این کتاب مرگ یک شوالیه ایتالیایی به نام Polonus Vorstius را توصیف کرد که یک شب در سال 1470 در منزل خود در میلان شراب نوشید و قبل از شعله ور شدن در آتش و خاکستر شدن و دود در خواب. گرچه ، تشک حصیری که وی روی آن خوابیده بود ، در اثر آتش سوزی آسیب ندید.
در سال 1673 ، یک فرانسوی به نام جوناس دوپونت مجموعه ای از موارد احتراق خود به خود را در کتاب خود منتشر کرد "De Humani Corporis به طور خودجوش آتش سوزی می کند."
برخی موارد عجیب قابل توجه در احتراق خود به خودی انسان
چند نمونه از احتراق خود به خودی انسان وجود دارد که برخی از موارد قابل ذکر در زیر آورده شده است:
جسد مری ریزر تقریباً کاملاً در 2 ژوئیه سال 1951 توسط پلیس سوزانده شد. در حالی که جسد سوزانده شد ، جایی که ریزر نشسته بود و آپارتمان نسبتاً بدون آسیب بود. بقایای او کاملاً خاکستر شد و فقط یک پا آن باقی مانده بود. صندلی او نیز تخریب شد. کارآگاهان دمای او را در حدود 3,500 درجه فارنهایت یافتند. برخی حدس می زنند که Reeser خود به خود سوخته است. با این حال ، مرگ ریزر هنوز حل نشده است.
یک مورد مشابه در 28 مارس 1970 اتفاق افتاد وقتی پیدا شد که مارگارت هوگان ، یک بیوه 89 ساله که در خانه ای در خیابان پروس ، دوبلین ، ایرلند تنها زندگی می کرد ، تقریباً تا حد نابودی کامل سوخته پیدا شد. اطراف تقریباً دست نخورده بود. دو پا و هر دو پا از زیر زانو آسیب ندیده بودند. در تحقیقی که در 3 آوریل 1970 برگزار شد ، مرگ وی با سوزاندن ، علت آتش سوزی ذکر شده است "ناشناخته".
مورد دیگر در 15 سپتامبر سال 1982 اتفاق افتاد ، هنگامی که ژانی سافین سرانجام در حالی که روی صندلی نشسته بود در آتش شعله ور شد. پدرش که شاهد این حادثه بود ، می گوید که دید چراغ قوه از گوشه و دستانش بیرون آمد. سپس جنی را دید که در آتش شعله ور شده و گریه نکرد و حتی حرکت نکرد.
در حالی که تحقیقات در جریان بود ، پلیس هیچ دلیلی برای احتراق ژانی پیدا نکرد. در خانه هیچ اثری از سوختن به جز بدن جانی دیده نمی شد. علت مرگ وی هنوز مشخص نیست.
خصوصیات مشترک در تمام موارد خود به خودی احتراق انسان
صدها مورد از احتراق خود به خودی از زمان اولین گزارش رخ داده است و دارای یک ویژگی مشترک است: قربانی تقریباً به طور کامل توسط شعله های آتش مصرف می شود ، معمولاً در داخل محل سکونت خود است و بازرسان پزشکی گزارش می دهند که در اتاق هایی که حوادث رخ داده رخ داده است
این ویژگی که اجساد سوخته شده این بود که اندامها اغلب دست نخورده باقی می مانند. اگرچه تنه و سر بیش از حد تشخیص زغال شده است ، اما ممکن است دست ها ، پاها و بخشی از پاها نسوزد. علاوه بر این ، اتاق اطراف فرد به دلیل بقایای کمی که روی مبلمان یا دیوارها باقی مانده است ، از آتش کم یا نشانی از آتش ندارد.
در موارد نادر ، اعضای داخلی قربانی دست نخورده باقی می مانند در حالی که قسمت بیرونی آن سوزانده شده است. هر قربانی احتراق خود به خودی انسان به سادگی توسط شعله های آتش مصرف نمی شود. برخی از آنها دچار سوختگی های عجیبی در بدن می شوند ، اگرچه دلیلی برای آن وجود ندارد یا از دود خارج می شود. همه آتش سوزی ها از بین نرفته است: درصد کمی از مردم در اثر احتراق خود به خود زنده مانده بودند.
نظریه های پشت خودآرایی انسان
نظریه های مشتعل شدن بدن انسان به دو چیز نیاز دارد: گرمای شدید و ماده قابل اشتعال. در شرایط عادی ، بدن انسان هیچ یک از ویژگی های ذکر شده را ندارد ، اما برخی دانشمندان در مورد احتمال وقوع چنین وقایعی در طول قرن ها حدس زده اند.
در قرن نوزدهم ، چارلز دیکنز علاقه زیادی به احتراق خود به خودی انسان دامن زد. یکی از مشهورترین پیشنهادها این است که وقتی متان در روده تجمع می یابد و توسط آنزیم ها مشتعل می شود ، آتش سوزی ایجاد می شود. با این حال ، بسیاری از قربانیان احتراق خود به خودی انسان ، در خارج بیش از داخل بدن خود آسیب می بینند و ظاهراً با این نظریه در تضاد است.
نظریه های دیگر حدس می زنند که منشا of آتش می تواند از تجمع الکتریسیته ساکن در داخل بدن ناشی شود یا از یک نیروی ژئومغناطیسی خارجی وارد شده بر روی بدن ناشی شود. لاری آرنولد ، یک متخصص احتراق خود به خودی انسان ، اظهار داشت که این پدیده نتیجه ذره زیر اتمی جدیدی به نام "پیروتون" است که در تعامل با سلول ها ایجاد یک انفجار خرد می کند. اما هیچ مدرک علمی اثبات کننده وجود این ذره وجود ندارد.
اثر فتیله - یک احتمال دیگر
یکی از توضیحات احتمالی ، اثر فتیله است که بیان می کند جسمی که در تماس مداوم با یک ذغال زنده ، سیگار روشن یا منبع گرمایی دیگر است ، تقریباً مانند یک شمع عمل می کند. شمع از یک فتیله ساخته شده است که توسط یک ماده مقاوم در برابر اسید موم احاطه شده است. هنگام روشن شدن موم شمع باعث سوختن آن می شود.
در بدن انسان ، چربی به عنوان ماده ای قابل اشتعال و لباس قربانی یا موهای او به عنوان فتیله عمل می کند. چربی از گرما ذوب می شود ، لباس را خیس می کند و مانند موم عمل می کند و فتیله را به آرامی می سوزاند. دانشمندان می گویند به همین دلیل بدن قربانیان بدون تماس برای پخش اشیا objects در اطراف تخریب می شود.
سپس در مورد عکسهای اجساد کاملاً سوخته یا سوخته ، اما با دست و پا سالم چه می توان گفت؟
پاسخ به این سوال ممکن است ارتباطی با شیب دما داشته باشد - این ایده که بالای یک فرد نشسته گرمتر از پایین او است. در واقع ، هنگامی که شما یک مسابقه را با شعله در پایین برگزار می کنید ، همین پدیده رخ می دهد. شعله اغلب از بین خواهد رفت ، زیرا قسمت پایین مسابقه نسبت به قسمت بالای آن سردتر است.
