هانلور اشماتز، اولین زنی که در اورست مرد و اجساد مرده در قله اورست

هانلور اشماتس کوهنورد آلمانی بود که چهارمین زنی بود که قله اورست را قله صعود کرد. هنگامی که از قله اورست از طریق مسیر جنوبی برمی گشت ، او سقوط کرد و در 2 اکتبر 1979 درگذشت. اشماتس اولین زن و اولین شهروند آلمانی بود که در دامنه های بالای اورست جان داد.

صعود نهایی هانلور اشماتز

در سال 1979 ، هانلور اشماتز پس از رسیدن به قله اورست در هبوط خود درگذشت. اشماتز به همراه همسرش گرهارد اشماتس در مسیر South East Ridge در یک سفر اعزامی بودند که در ارتفاع 27,200 پایی (8,300 متری) درگذشت. گرهارد اشماتز ، رهبر اعزامی ، پس از آن 50 سال سن ، و پیرترین مرد قله اورست بود. در همان اکسپدیشن ری ژنت آمریکایی بود که او نیز هنگام پایین آمدن از قله درگذشت.

آنها خسته از صعود ، با نزدیک شدن به شب ، در 28,000 فوت (8,500 متر) بایوک متوقف شده بودند ، علی رغم اینکه راهنمایان شرپا از آنها خواستند که متوقف نشوند - شرپا یکی از گروه های قومی تبتی است که بومی کوهستانی ترین مناطق نپال و هیمالیا

ری ژنت بعداً همان شب درگذشت و شرپا و شمتز هر دو مضطرب شدند ، اما تصمیم گرفتند که نزول خود را ادامه دهند. سپس در ارتفاع 27,200 پایی (8,300 متری) ، اشمتز خسته نشست و به شرپای خود "آب ، آب" گفت و درگذشت. سونگدره شرپا ، یکی از راهنمایان شرپا ، با بدن او باقی ماند و در نتیجه ، بیشتر انگشتان و انگشتان دست خود را از دست داد.

او که خسته شده بود ، در تاریکی 27,200 پایی درست زیر قله گرفتار شد ، اشماتس و یک کوهنورد دیگر با تاریک شدن هوا تصمیم گرفتند که بیواک بخورند. شرپاها او و کوهنورد آمریکایی ، ری جنت را به فرود دعوت کردند ، اما آنها برای استراحت نشستند و هرگز بلند نشدند. در آن زمان او اولین زنی بود که در دامنه های بالای اورست جان داد.

جسد شناتز در دره رنگین کمان

هانلور اشماتس به یکی از اجساد بسیاری در کوه پشته جنوب شرقی کوه تبدیل شد. اورست که "دره رنگین کمان" نامیده می شود به دلیل تعداد اجسادی که همه آنها لباس برفی رنگارنگ و درخشانی دارند و هنوز در آنجا یافت می شوند.

جسد جنت ناپدید شد و هرگز پیدا نشده است ، اما برای سالها ، بقایای اشماتس توسط کسی که سعی در صعود به اورست از طریق مسیر جنوبی دارد ، دیده می شود. بدن او در حالت نشسته یخ زده بود و با چشمانی باز و موهایی که در باد می وزید ، به کوله پشتی او تکیه داده بود ، حدود 100 متر بالاتر از کمپ چهارم.

در حین سفر 1981 ، Sungdare Sherpa مجدداً راهنمای گروهی از کوهنوردان بود. وی در ابتدا به دلیل از دست دادن انگشتان و انگشتان پا در هنگام سفر 1979 امتناع ورزید اما هزینه اضافی توسط کوهنورد کریس کوپچینسکی پرداخت شد. هنگام صعود ، آنها از بدن اشماتز عبور کردند و کوپچینسکی از فکر چادر شوکه شد و اظهار داشت "ما آن را لمس نکردیم. می توانستم ببینم که او هنوز ساعتش را نگه داشته است. "

تراژدی پشت تراژدی

در سال 1984 ، بازرس پلیس یوجندرا بهادر تپا و شرپا آنگ دورجه در حالی که می خواستند جسد اشماتس را در یک اکتشاف پلیس نپال بازیابی کنند ، جان خود را از دست دادند. بدن اشماتز که به کوله پشتی خود تکیه داده بود ، در همان حالت و با چشمان باز یخ زده بود.

یادآوری جسد یخ زده اشماتز

کریس بونینگتون در سال 1985 اشماتز را از دور مشاهده کرد و در ابتدا بدن او را با چادر اشتباه گرفت تا اینکه از نزدیک دید. کریس بونینگتون در آوریل 1985 ، در سن 50 سالگی ، به طور خلاصه مسن ترین فرد شناخته شده در قله اورست شد. وی توسط ریچارد باس ، که بعداً در همان فصل 55 ساله ، پنج سال بزرگتر از بونینگتون جمع شد ، از او پیشی گرفت. از آن زمان تاکنون چندین بار از این رکورد پیشی گرفته شده است.

لنه گاملگارد ، اولین زن اسکاندیناویایی که به قله اورست رسیده است ، به نقل از آرن نوس جونیور کوهنورد نروژی و رهبر اعزامی ، در کتاب خود به روایت برخورد خود با بقایای اشماتس پرداخته است. Climbing High: روایت یک زن از زنده ماندن در فاجعه اورست (1999) ، که سفر شخصی خود را در سال 1996 بازگو می کند. شرح ناس به شرح زیر است:

"اکنون دور نیست. من نمی توانم از نگهبان شوم فرار کنم. تقریباً 100 متری بالاتر از کمپ IV ، او نشسته است و به بسته خود تکیه داده است ، گویی که کمی استراحت می کند. زنی با چشمان کاملاً باز و موهایش را از هر وزش باد تکان می دهد. این جسد هانلور اشماتس ، همسر رهبر یک اکتشاف آلمان در سال 1979 است. او جلسه را جمع کرد ، اما با نزول درگذشت. با این حال انگار هنگام عبور از کنار من با چشمانم مرا دنبال می کند. حضور او به من یادآوری می کند که ما با شرایط کوه در اینجا هستیم. "

باد سرانجام بقایای اشماتس را از لبه و پایین Kangshung Face - سمت شرقی کوه اورست ، یکی از طرفهای چینی کوه ، منفجر کرد.

اجساد مرده در قله اورست

جورج مالوری

جورج هربرت لی مالوری کوهنورد انگلیسی بود که در سه اعزام اول انگلیس به کوه اورست ، در اوایل دهه 1920 شرکت کرد. مالوری در چشایر متولد شد و در دانشجویی در کالج وینچستر به سنگ نوردی و کوهنوردی معرفی شد. در ژوئن 1924 ، مالوری در اثر سقوط در جبهه شمالی کوه اورست درگذشت و جسد وی در سال 1999 کشف شد.

در حالی که کوه اورست یک کوه بسیار معروف است که دارای یک مکان عجیب اما نه چندان معروف است. برخی از کوهنوردان "حضور" را احساس کرده اند که به زودی با ظاهر شدن مردی با لباس های قدیمی کوهنوردی ظاهر می شود. این مرد برای مدتی در کنار کوهنوردان می ماند و برای صعود سخت پیش رو تشویق می شود، قبل از اینکه یک بار دیگر ناپدید شود. گمان می‌رود که این روح کوهنورد انگلیسی اندرو اروین است که به همراه جورج مالوری در کوه‌های شمال تبت، در سال 1924 ناپدید شدند. جسد او هرگز پیدا نشد.

Tsewang Paljor: چکمه های سبز

تسوانگ پالجور به همراه هفت نفر دیگر در آن واقعه ای که به عنوان فاجعه کوه اورست در سال 1996 شناخته می شود ، درگذشت. در حالی که از کوه پایین می آمد ، در کولاک شدیدی گرفتار شد و بر اثر قرار گرفتن در معرض مرگ قرار گرفت. دو نفر از همراهان کوهنوردی او نیز درگذشتند. چکمه های سبز روشن او را به لقب "چکمه های سبز" منتهی کرد. از بدن او تا سال 2014 به عنوان مارک دنباله دار استفاده می شد که در شرایط نامعلومی ناپدید شد. کوهنورد دیگری قبل از ناپدید شدن جسد پالجور از آن فیلم گرفت. میتونی اینجا نگاهش کنی.

مارکو لیفتنکر

وی کوهنورد کوهستانی اسلوونیایی بود که در سن 45 سالگی در هبوط خود از کوه اورست درگذشت. به گفته کسانی که آخرین بار او را زنده دیدند ، لیتتنکر سعی داشت مشکلات سیستم اکسیژن خود را مرتب کند. گروهی از کوهنوردان چینی به او برخوردند و به او چای تقدیم کردند ، اما وی نتوانست نوش جان کند. وی در 5 مه 2005 در همان محل متوفی پیدا شد.

فرانسیس و سرگئی آرسنتیف: "زیبای خفته" کوه اورست، دره رنگین کمان

در ماه مه 1998 کوهنوردان فرانسیس و سرگئی آرسنتیف تصمیم گرفتند که اورست را بدون اکسیژن بطری مقیاس بندی کنند و موفق شدند. فرانسیس اولین زن آمریکایی است که این کار را انجام داده است ، اما نه او و نه شوهرش هرگز هبوط خود را به پایان نمی رسانند. در بازگشت از قله ، آنها خسته شده بودند و مجبور شدند شب دیگری را در اکثر اکسیژن در دامنه بگذرانند.

در روز بعد ، سرگئی از همسرش جدا شد. او دوباره به اردوگاه بازگشت ، اما هنگامی که فهمید آنجا نیست ، دوباره به دنبال او رفت. دو کوهنورد با فرانسیس روبرو شده بودند و التماس می کردند او را نجات دهند و گفتند که او از کمبود اکسیژن و سرمازدگی رنج می برد. اما هیچ کاری از عهده آنها بر نمی آمد و سرگی جایی نبود که دیده شود. جسد وی یک سال بعد پیدا شد ، متأسفانه او هنگام جستجوی همسرش از قفسه یخی شیب دار لیز خورد و در دره ای بی نام در زیر کوه اورست درگذشت. آنها پسری را پشت سر گذاشتند.

چرا آن دو کوهنورد نتوانستند جان فرانسیس آرسنتیف را نجات دهند؟

لان وودال ساوت که یک کوهنورد آفریقایی بود، قبلاً تیمی را برای صعود به قله اورست رهبری کرده بود. او به همراه همکار خود در کوهنوردی کتی اودود دوباره در اورست بودند که با دوستشان فرانسیس آرسنتیف روبرو شدند. وودال او را هنوز زنده یافت و با عجله به کمک او رفت.

وودال و کتی می دانستند که آنها توانایی عقب انداختن فرانسیس از کوه را ندارند ، اما نمی توانند او را برای ادامه صعود تنها بگذارند. آنها برای جلب راحتی روانشناختی ، سراشیبی را برای کمک انتخاب می کنند. فرانسیس می دانست که تا رسیدن نیروهای کمکی نمی تواند زندگی کند. او با آخرین نفس التماس کرد: "مرا ترک نکن ، لطفا! مرا رها نکن. "

در صبح دوم ، وقتی تیم کوهنوردی دیگری از کنار فرانسیس عبور کرد ، او را مرده یافتند. هیچ کس نمی تواند به او کمک کند. همه می دانستند که حمل جسد مرده در زیر دامنه شمالی کوه اورست به دلیل از دست دادن سنگ در هنگام غلتیدن چقدر خطرناک است.

طی 9 سال آینده ، بدن مرده یخ زده Frances در بیش از 8 هزار متر بالاتر از سطح دریا از کوه اورست باقی مانده و به یک نقطه عطف وحشتناک تبدیل شد. هرکسی که از اینجا به کوه اورست صعود کند می تواند لباس کوهنوردی بنفش و بدن مرده او را که در معرض برف سفید قرار دارد ببیند.

شیریا شاه-کلورفاین

شیریا شاه-کلورفین در نپال متولد شد ، اما هنگام مرگ در کانادا زندگی می کرد. طبق گزارش ها و مصاحبه های راهنمایان وی ، او کوهنوردی کند و بی تجربه بود که به او گفته شد برگردد و هشدار داد که می تواند بمیرد. او سرانجام خود را به اوج رساند ، اما در حالی که از خستگی پایین آمده بود درگذشت. حدس زده می شود اکسیژن وی تمام شده است. برخلاف سایر کوهنوردان موجود در این پست ، سرانجام جسد شاه کلورفین از کوه اورست خارج شد. پرچمی از کانادا روی بدن او پاشیده شده بود.

صدها جسد دیگر وجود دارد که به دلیل شیب های تند و آب و هوای غیر قابل پیش بینی احتمالاً هرگز بهبود نخواهد یافت.