در 4,000 کیلومتری بالابر به دامنه کوههای آند در پرو می رسید و در آنجا مردمان Chachapoya زندگی می کنند ، "جنگجویان ابرها".
دانش دست اول یا متضاد کمی از Chachapoyas وجود دارد. بیشتر آنچه در مورد فرهنگ Chachapoyas می دانیم براساس شواهد باستان شناسی ناشی از خرابه ها ، سفال ها ، مقبره ها و دیگر مصنوعات است.
ارتفاع یکی از پرجمعیت ترین شهرهای چاچاپویا 3,000 متر است و نشان می دهد که ساکنان آن سازندگان بزرگی بوده اند و احتمالاً بر یک امپراتوری گسترده حکومت می کردند. رادیوکربن (Carbon-14) بیشتر تاریخ ساخت را حدود 800 سال قبل از میلاد تجزیه و تحلیل می کند ، به جز ورودی اصلی که مربوط به سال 500 میلادی است.
در کل آمریکا ، هیچ ساخت و ساز مشابهی وجود ندارد ، اما در میان مردم سلتیک اروپا ، به ویژه در شهرک های سلتیک باستان در گالیسیا ، چنین سازه هایی وجود دارد. برخی از جمجمه های Chachapoya شواهدی را نشان می دهد که روی آنها لگن برداری انجام شده است که بیماران زنده مانده اند. این عمل جراحی قبلاً در دریای مدیترانه شناخته شده بود ، جایی که حدود 500 سال قبل از میلاد توصیف می شود ، و جمجمه های سلتیک پهن شده در سایت های اتریش پیدا شده است.
پادشاهی Chachapoya در شرق پرو بود ، به دور از منطقه نفوذ امپراتوری اینکا. اگرچه قبلاً دفن آنها در داخل خانه ها انجام می شد ، این رسم با سلت ها مشترک بود ، آنها همچنین در صخره های صخره های شیب دار دفن می کردند و از آنها نقاشی هایی با سرهای پیچیده و دیدنی برجای مانده است. سلت ها نیز خدایان خود را با سرهای مشابه نشان می دادند.
آب و هوای منطقه طوفان های مکرری را به وجود می آورد که باعث رانش زمین می شود و می تواند شهرهایی را که در دره ها هستند به خاک بسپارد ، به همین دلیل Chachapoyas ترجیح داد در بالای کوه ها بنا کند. در طی باران های سیل آسا ، یک دفن در 2,800 متر کشف شد و باستان شناسان توانستند بیش از 200 مومیایی را که از طوفان و غارت زنده مانده بودند ، بازیابی کنند.
تجزیه و تحلیل استخوان ها نشان داد که بسیاری از Chachapoyas از بیماری هایی مانند سل رنج می بردند ، که همیشه تصور می شد توسط اسپانیایی ها پس از کشف به آمریکا وارد شده است ، اما این نشان می دهد که Chachapoyas قرن ها قبل از آن رنج می برده است. این باعث شده است که فکر شود که Chachapoyas از فرزندان یک اروپایی هستند که قرنها قبل از کلمبوس به آمریکا رسیده اند.
و این یک مرد جنگجو بود ، بسیاری از اسکلت ها نشان می دهد که آنها بر اثر شکستگی جمجمه مرده اند و به خشونت کشیده اند. و متداول ترین سلاح های آنها برای حمله از راه دور ، اسلینگ ها بود ، بسیار متفاوت با اسلحه هایی که در قسمت اینکا در پرو یافت می شد اما بسیار شبیه به سلتک های جزایر بالئاریک بود.
یک بالکن بالئاری ، قهرمان جهان در تیراندازی با زنجیر ، یک زنجیر Chachapoya را بررسی می کند و ادعا می کند که آنها عملاً با تیرکمانهای سنتی بالئاریک یکسان هستند.
صفات Chachapoyas
برخی از نوادگان Chachapoyas ویژگی های جسمی را حفظ می کنند که آنها را از سایر قبایل آمازونی یا اینکا متمایز می کند. پوست آنها روشن تر است و بسیاری از آنها بور یا مو قرمز هستند ، در تضاد با رنگ مسی و موهای سیاه بقیه قبایل آمریکای جنوبی است. برخی از نخستین كاشفان اسپانیایی قبلاً شاهد آن اختلافاتی بودند كه Chachapoyas را بیشتر به اروپایی ها شباهت داشت تا آمریکای جنوبی.
نمونه های بزاق کودکان با این خصوصیات جسمی در انستیتوی ژنتیک مولکولی در روتردام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. اگرچه بیشتر ژنوم آنها بومی آمریکای جنوبی است ، اما برخی از آنها بین 10 تا 50 درصد ژن منشا سلتیک دارند ، به ویژه از انگلیس و گالیسیا.
آیا فرزندان Chachapoyas قبایل سلتیک هنگام فرار از ارتش روم ، کشتی های کارتاژینی را که از اقیانوس اطلس عبور می کردند ، سوار می شوند؟
علیرغم چندین نشانه که به این احتمال اشاره دارد ، حقیقت این است که هیچ مدرک قطعی وجود ندارد. شاید مطالعات جدید باستان شناسی یا ژنتیک این موضوع را تأیید کند ، اما برخی از باستان شناسان و محققان Chachapoyas قبلاً در این باره متقاعد شده اند.
