جزیره ایستر در جنوب شرقی اقیانوس آرام شیلی ، یکی از منزوی ترین سرزمین های جهان است. برای قرن ها ، این جزیره به طور جداگانه با جامعه منحصر به فرد خود که به عنوان مردم Rapa Nui شناخته می شود ، تکامل یافته است. و به دلایل نامعلوم ، آنها شروع به تراشیدن مجسمه های غول پیکر از سنگ های آتشفشانی کردند.
این مجسمه های عظیم ، معروف به موآی ، یکی از شگفت انگیزترین آثار باستانی کشف شده است. علم نظریه های زیادی در مورد رمز و راز جزیره ایستر ارائه می دهد ، اما همه این نظریه ها با یکدیگر تناقض دارند و حقیقت هنوز ناشناخته است.
خاستگاه راپا نویی
باستان شناسان مدرن بر این باورند که اولین و تنها مردم جزیره گروه جداگانه ای از پولینزی ها بودند ، كه یكبار اینجا را معرفی كردند ، و سپس هیچ ارتباطی با سرزمین مادری خود نداشتند. تا آن روز سرنوشت ساز در سال 1722 که در روز یکشنبه عید پاک ، ژاکوب روگوین هلندی این جزیره را کشف کرد. وی اولین اروپایی بود که این جزیره معمایی را کشف کرد. این یافته تاریخی بعدا بحث داغی را در مورد منشا راپا نوئی به وجود آورد.
یاكوب روگگوین و خدمه او تخمین می زدند كه 2,000 تا 3,000 نفر در این جزیره زندگی می كنند. ظاهراً ، با گذشت سالها ، کاوشگران تعداد کمتری از ساکنان را گزارش می کردند ، تا اینکه سرانجام ، طی چند دهه ، جمعیت به کمتر از 100 نفر کاهش یافت. اکنون تخمین زده می شود که جمعیت این جزیره در اوج خود حدود 12,000 نفر باشد.
هیچ کس نمی تواند درمورد دلیل قطعی ساکنان جزیره یا جامعه آن ، به توافق برسد. این احتمال وجود دارد که این جزیره نتواند منابع کافی برای جمعیت کثیری را که منجر به جنگ قبیله ای شده است ، حفظ کند. ساکنان این منطقه همچنین می توانستند از گرسنگی بمانند ، که بقایای استخوان های موش پخته شده در این جزیره مشهود است.
از طرف دیگر ، برخی از محققان ادعا می کنند که افزایش بیش از حد موش ها با خوردن همه دانه ها باعث جنگل زدایی در جزیره شد. علاوه بر این ، افراد با قطع درختان و سوزاندن آنها روند کار را تسریع می کنند. در نتیجه ، همه از کمبود منابع رنج بردند ، که منجر به سقوط موش ها و در نهایت انسان ها شد.
محققان از جمعیت مختلط این جزیره خبر دادند و در آنجا افرادی با پوست تیره و همچنین افرادی با پوست روشن وجود داشتند. برخی حتی موهای قرمز و رنگ برنزه داشتند. علیرغم شواهد دیرینه ای که از مهاجرت از سایر جزایر در اقیانوس آرام پشتیبانی می کند ، این کاملاً به نسخه پولینزی مبدا جمعیت محلی مرتبط نیست.
تصور می شود که مردم راپا نویی با استفاده از قایق های چوبی خارج کننده حدود 800 سال به جزیره در وسط اقیانوس آرام جنوبی سفر کرده اند - هرچند تئوری دیگری در حدود سال 1200 م. بنابراین باستان شناسان هنوز در حال بحث درمورد نظریه ثور حایردال باستان شناس و کاوشگر مشهور هستند.
در یادداشت های خود ، حیردهال در مورد جزایر می گوید ، كه به چند طبقه تقسیم شده بودند. جزایرانی که پوست سبکی دارند ، در لاله های گوش رانندگی طولانی داشتند. بدن آنها به شدت خال کوبی شده بود ، و آنها مجسمه های غول پیکر موآی را پرستش می کردند ، و مراسم را در مقابل آنها انجام می دادند. آیا این احتمال وجود دارد که روزگاری مردانی با پوست نرم در چنین جزیره ای دور افتاده در بین پولنیزی ها زندگی کنند؟
برخی از محققان معتقدند که جزیره ایستر در مراحل دو فرهنگ مختلف مستقر شده است. یک فرهنگ از پلینزی بود ، دیگری از آمریکای جنوبی ، احتمالاً از پرو ، جایی که مومیایی های افراد باستان با موهای قرمز نیز یافت می شد.
رمز و راز جزیره ایستر به اینجا ختم نمی شود ، چیزهای غیرمعمول بسیاری وجود دارد که به این سرزمین جدا شده تاریخی مربوط می شود. رونگورونگو و راپامایسین دو نفر از آنها هستند.
Rongorongo - متن های رمزگذاری نشده
وقتی مبلغین در دهه 1860 به جزیره ایستر رسیدند ، لوح های چوبی را پیدا کردند که با نمادها حک شده بود. آنها از بومیان راپا نویی پرسیدند كه این كتیبه ها به چه معناست و به آنها گفته شد كه دیگر كسی دیگر چیزی نمی داند ، زیرا پروها همه انسانهای خردمند را به قتل رسانده اند. راپا نویی از این قرص ها به عنوان هیزم یا حلقه ماهیگیری استفاده می کرد و در پایان قرن تقریباً همه آنها از بین رفته بودند. Rongorongo در جهت های متناوب نوشته شده است. یک خط را از چپ به راست می خوانید ، سپس رایانه لوحی را 180 درجه می چرخانید و سطر بعدی را می خوانید.
از زمان کشف آن در اواخر قرن نوزدهم ، تلاش های زیادی برای رمزگشایی از متن rongorongo جزیره ایستر صورت گرفته است. همانند اکثر متن های رمزگشایی نشده ، بسیاری از پیشنهادها نیز تصور آمیز بوده است. به غیر از بخشی از یک تبلت که نشان داده شده مربوط به تقویم قمری است ، هیچ یک از متن ها قابل درک نیستند و حتی تقویم را نمی توان در واقع خواند. مشخص نیست که rongorongo مستقیماً زبان Rapa Nui را نشان می دهد یا خیر.
متخصصان یک دسته از این تبلت ها قادر به خواندن سایر تبلت ها نبودند ، زیرا این نکته را مطرح می کنند که rongorongo یک سیستم واحد نیست ، یا اینکه این یک پیش نوشت است که به خواننده نیاز دارد تا از قبل متن را بشناسد.
راپامایسین: کلید جاودانگی
باکتری های مرموز جزیره ایستر می توانند کلید جاودانگی باشند. راپامایسین، یا همچنین به عنوان شناخته می شود سیرولیموس ، دارویی است که در اصل در باکتری های جزیره ایستر یافت می شود. برخی دانشمندان می گویند این می تواند روند پیری را متوقف کند و کلید جاودانگی باشد. این می تواند عمر موش های پیر را 9 تا 14 درصد افزایش دهد و باعث افزایش طول عمر در مگس ها و مخمرها نیز می شود. اگرچه تحقیقات اخیر به وضوح نشان می دهد که راپامایسین دارای یک ترکیب ضد پیری بالقوه است ، اما بدون خطر نیست و متخصصان از نتیجه و عوارض جانبی آن برای استفاده طولانی مدت مطمئن نیستند.
نتیجه
دانشمندان ممکن است هرگز پاسخی قطعی برای زمان استعمار پولینزی ها در این جزیره و دلیل فروپاشی تمدن به این سرعت پیدا نکنند. در حقیقت ، چرا آنها خطر قایقرانی در اقیانوس آزاد را داشتند ، چرا آنها زندگی خود را وقف تراشیدن موآی از توف کردند - خاکستر آتشفشانی فشرده. چه یک گونه مهاجم جوندگان و چه انسان محیط را ویران کند ، جزیره ایستر همچنان یک داستان هشدار دهنده برای جهان است.
