همه ما درباره هولوکاست - نسل کشی یهودیان اروپا که در جریان جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد ، می دانیم. بین سالهای 1941 و 1945 ، در سراسر اروپا تحت اشغال آلمان ، آلمان نازی و همكارانش حدود شش میلیون یهودی ، یعنی حدود دو سوم جمعیت یهودیان اروپا را به طور سیستماتیک كشتند. تا به امروز ، یکی از تاریک ترین گذشته های بشریت باقی مانده است.
اما درست قبل از هولوکاست ، واقعه مشابه دیگری در انگلیس رخ داد ، هر چند این بار با حیوانات خانگی. در سال 1939 ، دولت انگلیس از ترس کمبود غذا در زمان جنگ ، کشتن 750,000،XNUMX حیوان خانگی در سراسر انگلیس را فقط در عرض یک هفته سازمان داد. امروز این فاجعه به قتل عام حیوان خانگی انگلیس معروف است.
کشتار حیوان خانگی بریتانیا در سال 1939
در سال 1939 دولت انگلیس تشکیل این دولت را داد کمیته ملی احتیاطات حمله هوایی (NARPAC) تصمیم بگیرند قبل از شروع جنگ با حیوانات خانگی چه کار کنند. کمیته نگران بود که وقتی دولت به جیره بندی مواد غذایی احتیاج دارد ، صاحبان حیوانات خانگی تصمیم بگیرند جیره غذایی خود را با حیوانات خانگی تقسیم کنند یا حیوانات خانگی خود را برای گرسنگی رها کنند.
در پاسخ به این ترس ، NARPAC جزوه ای با عنوان منتشر کرد "مشاوره به صاحبان حیوانات." این جزوه پیشنهاد انتقال حیوانات خانگی از شهرهای بزرگ و حومه را دارد. در پایان با بیان اینكه "اگر نمی توانید آنها را تحت مراقبت همسایگان قرار دهید ، نابودی آنها بسیار مهربانانه است."
این جزوه همچنین حاوی تبلیغاتی برای آ اسلحه پیچ اسیر که می تواند برای از بین بردن انسانی حیوان خانگی استفاده شود. انسانیت! آیا راهی "انسانی" برای کشتن حیوان خانگی وجود دارد ؟؟
ناگهان ، حیوانات خانگی ، سگ ، گربه و سایر حیوانات مورد علاقه توسط صاحبان آنها کشته شدند. صف های طولانی به شکل منظم خارج از اقدامات بی شماری دامپزشکی در سراسر کشور شکل گرفت ، سگهایی که منجر به سرب می شوند و گربه ها در قفس ، از سرنوشت غم انگیز خود بی خبر و بدون درک هستند.
پس از آن ، اجساد حیوانات اهلی در خارج از دامپزشکی در انبوهی ناشناس دراز کشیدند که تنها هفته ها قبل برای مراقبت از سلامتی و سلامتی آنها استفاده شده بود.
کشتار آنقدر ناگهانی و گسترده بود که لیگ دفاع ملی سگ (NCDL) سهام کلروفرم تمام شد. زباله سوزها در درمانگاه مردم برای حیوانات بیمار (PDSA) با حجم زیاد اجساد ، زمین را متوقف کنید. این خیریه یک علفزار را در محوطه خود در ایلفورد به عنوان گورستان حیوانات خانگی تهیه کرد ، جایی که حدود 500,000 حیوان در آنجا دفن شدند.
انتقاد از کشتار حیوان خانگی بریتانیا
هنگامی که جنگ در سال 1939 اعلام شد ، بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی به کلینیک های جراحی حیوانات اهلی و خانه های حیوانات هجوم آوردند اتیان سازی حیوانات خانگی آنها بسیاری از گروه های دامپزشکی مانند درمانگاه مردم برای حیوانات بیمار (PDSA) و انجمن سلطنتی پیشگیری از ظلم به حیوانات (RSPCA) مخالف این اقدامات شدید بودند ، اما بیمارستانهای آنها در چند روز اول هنوز توسط صاحبان حیوانات خانگی پر شده بود.
هنگامی که لندن در سپتامبر 1940 بمباران شد ، حتی بیشتر صاحبان حیوانات اهلی حیوانات خانگی خود را هدر دادند. "مردم نگران تهدید به بمب گذاری و کمبود غذا بودند و داشتن" تجمل "حیوان خانگی در زمان جنگ را نامناسب دانستند." پیپ دود ، متصدی ارشد موزه ارتش ملی توضیح می دهد.
اعتراض به قتل حیوانات خانگی
بسیاری اقدامات قتل حیوانات اهلی را محکوم کردند و حتی برخی به آن اعتراض کردند. برخلاف این روند ، Battersea Dogs & Cats Home ، در طول جنگ ، موفق به تغذیه و مراقبت از 145,000 سگ شد. یک مدافع معروف در برابر کشتن حیوانات خانگی بود نینا داگلاس-همیلتون ، دوشس همیلتون ، یک عاشق گربه ، که علیه این قتل مبارزه می کرد و پناهگاه خود را در یک آشیانه گرم در Ferne ایجاد کرد.
برآوردها می گویند بیش از 750,000،XNUMX حیوان خانگی در طول این رویداد کشته شده اند. بسیاری از دارندگان حیوانات خانگی ، پس از ترس از بمب گذاری و کمبود غذا ، از کشتن حیوانات خانگی خود پشیمان شدند و دولت را برای شروع هیستری توده ای.
کلمات نهایی
این کشتار جمعی حیوانات خانگی یک قسمت غم انگیز و شرم آور در تاریخ انگلیس است که به طرز عجیبی در دنیای دوستدار حیوانات خانگی ما تا حد زیادی فراموش شده است. یک فصل بسته در تاریخ انگلیس ، و یک قسمت بسیار ناراحت کننده در "جنگ مردم". به نظر می رسد شرم جمعی فاجعه را از ذهن مردم بیرون راند ، گویی به این امید که دیگر هرگز نباید به آن اشاره کرد.
با یادآوری هاچیکا ، یک سگ آکیتای ژاپنی به خاطر وفاداری قابل توجه خود به صاحبش ، هیدسابورو اونو ، به خاطر آورد که بیش از نه سال پس از مرگ اونو انتظار خود را ادامه داد. هاچیکی در 10 نوامبر 1923 در مزرعه ای در حوالی شهر اودات ، استان آکیتا متولد شد.
قسمت ناراحت کننده این است که فقط به دلیل احساس ناامنی ، به خود زحمت نمی دهیم که هاچیکا را بارها و بارها بکشیم. هنوز هم در بسیاری از کشورها ، از نظر اجتماعی ، سیاسی و طبعاً احمقانه کشتار جمعی حیواناتی مانند سگهای ولگرد و گربه ها به طور کلی پذیرفته شده است.
