در سال 2010 ، هنگامی که آمیلکار آدمی زمین شناس از سازمان زمین شناسی برزیل تصمیم گرفت شایعات مربوط به غاری عجیب در ایالت رونوندیا ، در شمال غربی برزیل را بررسی کند ، به وجود چندین سوراخ عظیم پی برد.
در حقیقت ، محققان قبلاً تعداد زیادی گودال عظیم مشابه را در کل آمریکای جنوبی کشف کرده اند که بسیار عظیم و زیبا ساخته شده اند ، شما بخاطر اینکه فکر می کنید انسان ها آنها را به عنوان یک گذرگاه از جنگل در زمان باستان حفر کرده اند ، بخشیده می شود.
با این حال ، قدمت آنها بسیار قدیمی تر از آن است که به نظر می رسد ، قدمت آنها حداقل 8,000 تا 10,000 هزار سال تخمین زده شده است و هیچ روند زمین شناسی شناخته شده ای نمی تواند آنها را توضیح دهد. اما بعد از آن علامت های پنجه عظیمی وجود دارد که دیوارها و سقف ها را پوشانده است - اکنون تصور می شود که گونه ای منقرض شده از تنبل غول پیکر زمین حداقل پشت برخی از این به اصطلاح کاخ های کاشی است.
محققان حداقل از دهه 1930 در مورد این تونل ها اطلاع داشته اند ، اما در آن زمان ، نوعی ساختار باستان شناسی در نظر گرفته می شد - شاید بقایای غارهایی که توسط نیاکان باستان ما تراشیده شده اند.
ساختار غار در ایالت Rondonia عظیم بود ، و هنوز هم بزرگترین کاشی گور شناخته شده در آمازون است و اندازه آن دو برابر دومین کاج بزرگ در برزیل است.
در حال حاضر بیش از 1,500 کاخ دیر شناخته شده وجود دارد که فقط در جنوب و جنوب شرقی برزیل یافت شده اند و به نظر می رسد دو نوع مختلف وجود داشته باشد: نوع کوچکتر که قطر آنها به 1.5 متر می رسد. و بزرگترها که می توانند تا 2 متر طول و 4 متر عرض کشیده شوند.
محققان در سقف و دیوارهای داخلی اولین سرنخ اصلی خود را در مورد آنچه که می تواند در پس ساخت آنها باشد - شیارهای متمایز در سطوح گرانیت ، بازالت و ماسه سنگ ، که او به عنوان علائم پنجه یک موجود عظیم و باستانی شناخته شده است ، دریافتند.
بیشتر آنها از شیارهای کم عمق و موازی با یکدیگر تشکیل شده است ، گروه بندی شده و ظاهراً توسط دو یا سه پنجه تولید می شود. این شیارها اکثراً صاف هستند اما برخی از نامنظم ها ممکن است توسط پنجه های شکسته تولید شده باشند.
به نظر می رسید که این کشف به یکی از سوالات دیرینه دیرین شناسی در مورد مگافونای باستانی که در دوران پلیستوسن ، از حدود 2.5 میلیون سال قبل تا 11,700 سال پیش ، در این سیاره پرسه می زد ، پاسخ داد: همه حفره ها کجا بودند؟
با توجه به اندازه سازه ها و علائم پنجه ای که در دیواره های آنها باقی مانده است ، محققان اکنون مطمئن هستند که آنها سوراخ های مگافونا را پیدا کرده اند و صاحبان آنها را به تنبلهای غول پیکر زمین و آرمادیلوهای غول پیکر محدود کرده اند.
به گفته آنها ، هیچ فرآیند زمین شناسی در جهان وجود ندارد که تونل های طولانی با مقطع دایره ای یا بیضوی تولید کند ، که منشعب شده و بالا می رود و می افتد ، و علائم پنجه بر روی دیوارها وجود دارد.
در زیر خلاصه ای از چگونگی مطابقت قطرهای مختلف تونل با گونه های شناخته شده آرمادیلو و تنبل های باستانی آورده شده است:
محققان گمان می کنند که بزرگترین کاجهای کاشی توسط تنبلهای زمینی بسیار بزرگ آمریکای جنوبی از تیره منقرض شده لستودون حفر شده است.
