در زمینه شناسایی باید افراد بسیار کمی وجود داشته باشند که از داستان ویل (ویلیام) و ویلیام وست ، دو زندانی در زندان تعزیرات لیونورث ، کمی بعد از آغاز قرن نوزدهم ، آگاهی نداشته باشند.
هر دوی آنها به طور همزمان به زندان لیونورث اعزام شدند و پس از کمی سردرگمی ، سردبیر پرونده فهمید که آنها دو زندانی متفاوت با نام دقیقاً مشابه دارند که دقیقاً شبیه هم هستند. آنها بخشی از دلیلی است که اکنون از اثر انگشت به عنوان شناسایی استفاده می شود.
داستان عجیب اراده و ویلیام وست:
برای بیش از یک قرن ، "داستان ویل وست و ویلیام وست" بارها و بارها بازگو شده است ، گاهی اوقات به عنوان یک افسانه و گاهی به عنوان یک تاریخ. بنابراین ، با جزئیات کم و بیش ، داستان چندین بار پیچ خورده و بازنویسی شده است. با این حال ، در خالص ترین شکل ، داستان همان حادثه را به شرح زیر منتقل می کند:
مرد فوق ویل وست ، مرد زیر ویلیام وست نامیده می شد و بیش از یک قرن پیش هر دو به زندان در زندان تعزیرات Leavenworth در کانزاس محکوم شدند.
ورود ویل وست در سال 1903 سردبیر پرونده ، MW McClaughry ، در زندان سردرگمی قابل توجهی ایجاد کرد ، زیرا او اطمینان داشت که دو سال قبل او را پردازش کرده بود.
وقتی از او س askedال شد ، ویل وست زندان قبلی خود را در آنجا انكار كرد ، اما به هر حال آقای مك كلاوری ابزارهای برتیلون را بالای سر او زد. او از اکراه مجرمان برای پذیرش جنایات گذشته اطلاع داشت.
مطمئناً ، وقتی آقای مک كلاوری به فرمول مشتق شده از اندازه گیری های برتیلون در وست اشاره كرد ، پرونده یكی از ویلیام وست را پیدا كرد كه اندازه گیری های او عملاً یكسان بود و به نظر می رسید كه عکس زندانی جدید است.
اما ویل وست در مورد سفر قبلی خود به لیونورث دلچسب نبود. ویل به مک کلاوری اصرار کرد که او نبود: "این عکس من است ، اما نمی دانم از کجا آن را تهیه کردی ، زیرا می دانم که قبلاً هرگز اینجا نبودم."
وقتی آقای مک کلاوری کارت سابقه ویلیام وست را تحویل داد ، متوجه شد که این کارت مربوط به شخصی است که قبلاً در زندان تعزیرات بود و دو سال قبل در آنجا بستری شده بود و به جرم قتل به حبس ابد پرداخت.
پس از آن ، اثر انگشت ویل وست و ویلیام وست تحت تأثیر قرار گرفتند و مقایسه شدند. در کمال تعجب آقای مک کلاوری ، این الگوها هیچ شباهتی نداشتند ، هر دو کاملاً متفاوت از یکدیگر بودند.
در اینجا نحوه پرونده ویل و ویلیام وست باعث ایجاد استفاده از اثر انگشت به عنوان شناسایی شده است:
"پرونده برادران غربی" ایرادات روش Bertillon را برجسته کرد و طولی نکشید که مقامات ایالات متحده به انگشت نگاری روی آوردند.
پیشگام آن گروهبان اسکاتلندیارد بود. جان ک. فریر ، که در سال 1904 در حالی که از محافل Crown Jewels که در تور بودند محافظت می کرد ، با مک کلری در نمایشگاه جهانی سنت لوئیس ملاقات کرد.
وی به افسر زندان آمریكا گفت كه اسكاتلند یارد چگونه از انگشت نگاری در سه سال گذشته استفاده كرده و از صحت آن خبر داده است.
پیشنهاد مک کلری پذیرفته شد. در تاریخ 2 نوامبر 1904 ، دادستان کل کشور اجازه نصب سیستم جدید را صادر کرد ، اما پیش از این ، در اکتبر 1904 ، گروهبان Ferrier از زندان Leavenworth بازدید کرد ، و در مورد سیستم اثر انگشت دستورالعمل داد.
به نظر می رسد آگاهی از شناسایی اثر انگشت توسط مقامات در Leavenworth مدتها پس از ورود ویل وست رخ داده است. آقای مک كلاوری پس از آموزش این فن ، آن را به زندان لیونورث معرفی كرد. اندکی بعد اولین مخزن ملی اثر انگشت آمریکا تأسیس شد.
اولین استفاده از اثر انگشت:
استفاده از اثرانگشت در واقع در سال 1858 با سر ویلیام جیمز هرشل ، رئیس دادگستری ناحیه هوگل در بنگال غربی ، هند آغاز شد ، وی از مردم محلی خواست تا قراردادهای تجاری خود را با کف دست خود مهر بزنند. با این حال ، او این کار را در حالی انجام داد که می تواند روش خوبی برای شناسایی شخصی باشد ، نه به این دلیل که او دانش پشت آن را می دانست.
