ققنوس جاویدان: آیا پرنده ققنوس واقعی است؟ اگر چنین است ، آیا هنوز زنده است؟

جاودانگی - یک کلمه واقعاً جذاب و جذاب برای همه ما که همیشه ذهن ما را به بهشت ​​و خدایان می برد. جاودانگی از ابتدا در همه اساطیر جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. شاید به همین دلیل است که نسل به نسل تبدیل به یک شور بی پایان شده است. آرزوی این است که برای همیشه زندگی کنیم و شاهد تک تک رویدادهای این دنیا باشیم. در اسطوره های باستانی، داستان هایی در مورد برخی از موجودات الهی وجود دارد که به دلیل توانایی های ماوراء طبیعی و قدرت های بی پایانشان بازگو شده است و پرنده جاودانه ققنوس به طور برجسته یکی از آنهاست.

ققنوس - پرنده جاودانگی

طبق افسانه های باستانی ، ققنوس پرنده ای نامیرا است که از خاکستر برخاسته است. گفته می شود یک پرنده ققنوس قبل از اینکه شعله ور شود و بمیرد ، چند صد یا حتی هزار سال زنده بماند و از خاکستر خود دوباره متولد شود.

در اساطیر سلتیک ، ققنوس به عنوان پرنده آتش عرفانی متولد شده از شعله مقدس شناخته می شود که گفته می شود تنها موجود زنده ای بوده که اجازه پرواز به بهشت ​​را داشته است.

بیشتر افسانه ها بیان می کنند که ققنوس روی بال زندگی می کرد و طول عمر آن 500 تا 1000 سال است. این نشانگر تحول ، مرگ و تولد دوباره در آتش است. ققنوس به عنوان یک توتم معنوی قدرتمند ، نماد نهایی قدرت و احیا است.

به طور عمده اعتقاد بر این است که ققنوس با خورشید در ارتباط است ، که هر شب در هنگام غروب "می میرد" و فقط در طلوع صبح روز بعد متولد می شود - به این ترتیب با برخاستن از خاکستر سلف خود زندگی جدیدی بدست می آورد. به همین دلیل ، ققنوس در برخی فرهنگ ها به عنوان "مرغ خورشید" نیز شناخته می شود. گفته می شود که این پرنده پرهای بزرگی داشت که به رنگ قرمز و طلایی بودند دقیقاً مانند طلوع خورشید.

معنی پرنده ققنوس: واقعاً پشت داستان ققنوس چیست؟

پرنده ققنوس در اشکال مختلف و با نام های مختلف در سراسر افسانه ها و وقایع نگاری از خاورمیانه ، مدیترانه و مناطق اروپا گزارش شده است. ققنوس نماد رستاخیز ، قدرت ، ثروت ، امید و موفقیت است.

اعتقاد بر این است که نام ققنوس از کلمه یونانی گرفته شده است فونیکس که به معنای واقعی کلمه "قرمز خون" است ، شاید به دلیل بالهای آتشین هنگام تولد دوباره.

در حقیقت ، پرنده ققنوس تأثیر خود را بر هر فرهنگ ، دین و تمدن در سراسر جهان و زمان دارد. اگر بگوییم ، در دوران باستان ، مردم با تشریفات و اعتقادات فرهنگی خود با پرنده ققنوس مخلوط می شدند و آن را به روش های خاص خود نماد می کردند.

فونیکس نماد چیست؟

چندین نماد سازی با پرنده ققنوس مرتبط است. اینها بیشتر با رستاخیز و احیا همراه است. در آنها مشهورترین موارد عبارتند از:

• خورشید
• زمان
• امپراطوری
• متمپسیسوز
• محکومیت
• رستاخیز
• زندگی در بهشت ​​آسمانی
• مسیحی
• مرد استثنایی

در مصر باستان ، ققنوس "پروردگار یوبیل ها" نامیده می شد و به عنوان روح (روح) خورشید خدا Ra در نظر گرفته می شد. در بین النهرین ، ققنوس نمادی از قرص خورشیدی شاخدار و بالدار است.

ققنوس به عنوان نمادهای کیمیاگری

ققنوس نیز یک نماد کیمیاگری است. این نشان دهنده تغییرات حین واکنشهای شیمیایی و پیشرفت از طریق رنگها ، خصوصیات ماده است و مربوط به مراحل کیمیاگری در ساخت اثر بزرگ یا سنگ فلسفه است. کیمیاگران به طور کلی از ققنوس برای نشان دادن رنگ قرمز و پایان موفقیت آمیز یک فرآیند استفاده می کردند.

هرمتیست های قرون وسطی از ققنوس به عنوان نمادی از تغییر شکل کیمیاگری استفاده می کردند.

اضافات مدرن این افسانه در فرهنگ عامه می گوید اشک ققنوس قدرت شفابخشی زیادی دارد و اگر ققنوس در این نزدیکی باشد ، نمی توان دروغ گفت.

افسانه ققنوس

داستان ققنوس افسانه ای است و به طور قابل توجهی یکی از عجیب ترین افسانه های باستانی در دوران مدرن است. افسانه ققنوس از بسیاری از عناصر جذاب شامل زندگی و مرگ ، آفرینش و نابودی تشکیل شده است ، حتی زمان خودش با داستان ققنوس گره خورده است.

طبق افسانه های باستانی ، این موجود خارق العاده پرنده مانند پرشکوه بیشتر عمر خود را در بهشت ​​گذرانده است ، جایی که همه موجودات دیگر مانند آن برای زندگی خوب بهشتی شناخته شده بودند. این کشور سرزمین کمال و زیبایی غیرممکن بود و گفته می شد در جایی فراتر از درخشش خورشید وجود دارد. با این حال ، 1,000 سال گذشته بود که ققنوس اثرات سن خود را احساس کرد. و سرانجام پرنده آماده حرکت بود.

تولد دوباره ققنوس

ابتدا ققنوس به غرب وارد دنیای فانی شد. لازم بود که بیاییم از بهشت ​​خارج شویم و وارد دنیای خود بشویم تا موجودی دوباره متولد شود. آن پرواز به سمت غرب تا رسیدن به نخلستان های ادویه جات که در عربستان رشد می کردند. قبل از شروع سفر به فنیقی در آنجا متوقف شد تا فقط بهترین گیاهان و ادویه جات مخصوصاً دارچین را جمع آوری کند. Phonecia مکانی غیرقابل تصور زیباست که به نام پرنده جاوید ققنوس نامگذاری شده است. هنگامی که ققنوس به فنیقی رسید ، لانه ای از گیاهان و ادویه های جمع شده را ساخت و منتظر طلوع خورشید بود.

صبح روز بعد ، هنگامی که خدای خورشید ارابه خود را به آسمان کشید ، ققنوس هنگام طلوع خورشید از افق ، به سمت شرق می چرخد ​​تا رو به او باشد. سپس این آهنگ یکی از زیباترین و دلهره آورترین ملودی های شناخته شده برای بشر را می خواند - چنان عالی که حتی خدای خورشید نیز مجبور به مکث و گوش دادن به نت های شیرین شد. هنگامی که ققنوس آهنگ خداحافظی خود را به پایان رساند ، خدای خورشید ارابه های خود را آماده کرد و سفر خود را به آسمان ادامه داد. این باعث شد که جرقه ای از آسمان بیفتد و لانه گیاهان و ققنوس را در شعله های آتش روشن کند. فقط یک کرم ریز مانده بود.

اما این پایان چرخه نبود. پس از سه روز ، ققنوس جدیدی از خاکستر برخاست - گویا از کرم تغییر شکل داده است - و چرخه بعدی 1,000 ساله را آغاز می کند. این خاکستر باقی مانده از سلف خود را به هلیوپولیس بزرگ حمل می کند و سپس به بهشت ​​باز می گردد تا چرخه آن به پایان برسد.

نسخه های جایگزین تولد دوباره ققنوس

در حالی که داستان فوق درباره زندگی ققنوس از طریق خاکستر خود به زندگی متداول ترین نسخه از تولد دوباره آن است ، نسخه های جایگزینی نیز وجود دارد که آنها نیز منتقل می شوند.

نسخه I

اولین مورد این است که ققنوس به جای پرواز به فنیکیه برای پایان دادن به چرخه زندگی خود ، به هلیوپولیس پرواز کرد و خود را به آتش شهر خورشید سپرد. از این آتش سوزی ها ، ققنوس جدید ظهور می کند و سپس دوباره به سرزمین بهشت ​​پرواز می کند.

نسخه دوم

همچنین برخی از نسخه ها وجود دارد که ققنوس سفر خود را همانطور که در بالا شرح داده شد - از بهشت ​​به عربستان و سپس فنیقی - به پایان می رساند و سپس با طلوع خورشید در صبح روز بعد می میرد. بدن شروع به تجزیه می کند. اکثر نسخه های این داستان می گویند این روند سه روز کامل طول می کشد. هنگامی که به مراحل نهایی تجزیه رسید ، ققنوس جدید از بقایای مردگان بیرون می آید.

نسخه سوم

سرانجام ، یک نسخه کمتر شناخته شده از داستان ققنوس ادعا می کند که ققنوس با رسیدن به سالهای آخر عمر خود شروع به نشان دادن سن می کند. این هواپیما به دنیای فانی پرواز می کند - بسیاری از پرهای زیبا و رنگ آمیزی دوست داشتنی خود را از دست می دهد. هنگامی که ساخت لانه خود را به پایان رساند ، خود را به آتش می کشد (شبیه نسخه اول) و به ققنوس بعدی اجازه می دهد جلو بیاید.

فرآیند دفن

هنگامی که ققنوس جدید وارد چرخه بعدی زندگی می شود ، اولین کاری که می کند ایجاد تخم مرغ سوزاندن برای قرار دادن بقایای سلف خود در داخل است. برای انجام این کار ، ققنوس پرواز می کند و شروع به جمع آوری بهترین مرمری می کند که می تواند به شکل یک توپ درآید. به همان اندازه که توانایی حمل دارد جمع می شود و سپس به لانه ای که از آن بیرون آمده پرواز می کند.

ققنوس پس از بازگشت به لانه خود ، تخم مرغ را خالی می کند و یک سوراخ کوچک در کنار آن ایجاد می کند تا بتواند خاکستر سلف خود را در داخل قرار دهد. هنگامی که تمام خاکسترها را جمع کرد و آنها را درون تخم مرغ قرار داد ، دهانه تخم مرغ سوزاندن را با مرم مهر و موم کرده و بقایای آن را به هلیوپولیس ، شهر خورشید حمل می کند.

پس از آن ، ققنوس بقایای خود را در بالای یک محراب در معبد Sun Sun Ra رها می کند و سپس زندگی جدید خود را با پرواز به زمین بهشت ​​آغاز می کند. "ققنوس در اساطیر مصر ، عرب و یونان" کتابی است که توسط تینا گارنت نوشته شده است ، جایی که این داستان به طور مفصل شرح داده شده است.

ققنوس کجا زندگی می کند؟

در داستان ققنوس تغییرات مختلفی وجود دارد ، اما بیشتر نسخه ها می گویند که ققنوس همانطور که قبلا ذکر شده بود در بهشت ​​زندگی می کند. گفته می شود این سرزمین دنیای کاملی است که فراتر از خورشید بود و گاهی اوقات نمایانگر بهشت ​​در نظر گرفته می شد. با این حال ، نسخه های دیگری از داستان نیز وجود داشت که مکان های دیگری را به عنوان محل اقامت ققنوس ارائه می داد.

یکی از مکان هایی که ادعا می شد خانه ققنوس است ، هلیوپولیس بود. این ممکن است به این دلیل باشد که هلیوپولیس جایی بود که ققنوس پس از مرگ در آنجا به خاک سپرده شد. در برخی از نسخه های داستان ، اینجا نیز محل تولد ققنوس است. گفته می شود که در هلیوپولیس یک تپه مقدس وجود داشت که برای اولین بار خورشید از آن طلوع کرد.

یونانیان ادعا می کردند که ققنوس در کنار چاهی در عربستان زندگی می کرده است. طبق سوابق آنها ، ققنوس هر روز صبح سحرگاه خود را در چاه غسل ​​می داد و آهنگی را چنان زیبا می خواند که آپولو ، خدای خورشید یونانی ، خود مجبور بود ارابه های خود را در آسمان متوقف کند تا ملودی را گوش دهد.

پرنده ققنوس در واقع چه شکلی است؟

ققنوس به عنوان یکی از زیباترین و عالی ترین موجودات روی زمین شناخته می شد - دلیل این ارتباط این موجود با بهشت ​​بود که در آن همه چیز باید کامل باشد. بیشتر گزارش های ققنوس آن را قرمز ، نارنجی و زرد توصیف می کنند ، اگرچه تغییرات زیادی وجود دارد. افسانه ها می گویند که پرهای این پرنده فوق العاده طبیعی بسیار منحصر به فرد و جذاب بودند به طوری که هر کسی یک بار آن را دیده باشد ، هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.

در اساطیر یونان ، ارتباطی با رنگ بنفش نیز وجود دارد - احتمالاً به دلیل شهر آنها ، فنیقی. شهر فنیقی به خاطر رنگهای بنفش درخشان که برای لباسهای سلطنتی مورد استفاده قرار می گرفت ، مشهور بود. تصور می شود که دادن "ققنوس" به این موجود افسانه ای راهی برای ارجاع به رنگ بنفش است که در پرهای پرنده نیز یافت می شود. بسیاری از آثار هنری با الهام از اسطوره نسخه یونانی پرندگانی را با پرهای زرد ، قرمز و بنفش درخشان نشان می دهد.

همچنین چندین تنوع در چشم موجود وجود دارد. برخی منابع ادعا می کنند که چشم های ققنوس سایه زرد درخشانی دارند ، در حالی که دیگران ادعا می کنند مانند دو یاقوت کبود درخشان هستند.

تمام گزارشات مربوط به این پرنده بر اندازه موجود موجود تأکید دارد و باعث می شود برخی به این فکر کنند که آیا ققنوس می تواند از گونه ای از پرنده غول پیکر الهام گرفته باشد؟

افسانه های پرنده ققنوس از کجا آمده است؟

در حالی که بیشتر اطلاعات مربوط به ققنوس را می توان در اساطیر یونان یافت ، کسانی هستند که فکر می کنند مصریان باستان ریشه داستان را اعتبار می دانند؟ این به دلیل بسیاری از عناصر مشابه داستان است که می تواند در هر فرهنگ یافت شود. در اساطیر مصر ، پرنده ای قدرتمند به نام وجود دارد Bennu که شناخته شده است دارای قدرتهای مشابه است که توسط متون به تصویر کشیدن ققنوس توصیف شده است. با این حال ، به دلیل برخی تضادهایی که در متن های مصر وجود دارد ، ریشه داستان ققنوس را اغلب اسطوره های یونانی می دانند.

ققنوس در برخی از شخصیت ها و خدایان اسطوره ای بزرگ

در حالی که ققنوس معمولاً با اساطیر یونان در ارتباط است ، چندین فرهنگ دیگر نیز وجود دارد که به "پرندگان خورشیدی" یا "پرندگان آتش" مشابه اشاره دارد که اغلب با ققنوس مقایسه شده است. معمولاً پرنده متصل الهه "Bennu" از اساطیر مصر است که تقریباً مشابه ققنوس یونان است. با این حال ، شباهت هایی نیز وجود دارد که در افسانه های روسی ، هندی ، بومیان آمریکا و یهود یافت می شود.

بنو - اساطیر مصری

ققنوس یونانی معمولاً به خدای مصری بنو برمی گردد. موجودی که بنو بنو نامیده می شد پرنده ای بود که شبیه یک حواصیل بود. گفته می شود که بنو در بالای سنگها و ابلیسک ها زندگی می کرده است و مانند مصداق پرستش اوزیریس و را توسط مردم مصر باستان مورد پرستش قرار می گرفته است. در حقیقت تصور می شد که بنو نمادی زنده از خدای اوزیریس است.

تصور می شد که پرنده بنو نمادی از طغیان رود نیل است که به عنوان ثروت و حاصلخیزی زمین شناخته می شد. به همین دلیل ، وی یکی از معتبرترین موجودات در اساطیر مصر بود. علاوه بر این ، چرخه تولد و تولد دوباره با ققنوس یکسان است ، اگرچه جدول زمانی کمی متفاوت است. به جای اینکه هر 1,000 سال دوباره متولد شود ، بنو هر 500 سال دوباره متولد می شود.

میلچام - اساطیر یهودی

اساطیر یهود همچنین به موجودی اشاره دارد که گمان می رود ققنوس است. در نسخه آنها ، ققنوس به میلچام معروف است.

داستان از روزهایی آغاز می شود که مردم هنوز در باغ عدن مجاز بودند. گفته می شود وقتی حوا تسلیم وسوسه های مار شد و آدم را با میوه وسوسه کرد ، میوه را به حیوانات دیگر باغ نیز تقدیم کرد. پرنده میلچام از جمله حیواناتی بود که از خوردن میوه امتناع ورزید و به خدا وفادار ماند.

بنابراین ، میلچام برای وفاداری خود جایزه گرفت. به آن مکانی زیبا و آسمانی اعطا شد که بتواند روزهای خود را برای همیشه در آرامش زندگی کند. هر 1,000 سال ، پرنده میلچام یک چرخه از زندگی را به پایان می رساند ، اما اگر از فرشته مرگ مصون بماند ، دوباره از خاکستر خود متولد می شود.

گارودا - اساطیر هندو

گارودا پرنده ای خورشیدی است که به عنوان کوه ارباب هندو ویشنو شناخته می شود و همچنین به عنوان محافظ در برابر مار شیطانی دیده می شد. شناخته شده است که وی به عنوان "پادشاه همه پرندگان" توصیف شده است و اغلب به عنوان یک پرنده غول پیکر در میانه پرواز تصویر می شود.

Thunderbird - اساطیر بومی آمریکا:

همچنین تصور می شود که تاندربرد ارتباط پنهانی با ققنوس دارد. مشابه گارودا ، Thunderbird به عنوان محافظ در برابر شکل مار شیطانی شناخته می شود و به عنوان یک محافظ تصور می شود.

پرنده آتش - اساطیر اسلاو

Firebird اسلاوی ارتباطات آشکاری با ققنوس دارد و احتمالاً در فرهنگ عامیانه آنها هنگامی که فرهنگهای باستانی در مسیرهای تجاری خود داستان و افسانه رد و بدل کرده اند ، ایجاد شده است.

این یک پرنده بزرگ با پر و بال پرشکوه است که به شدت از نور قرمز ، نارنجی و زرد تابیده می شود ، مانند یک آتش سوزی. گفته می شود که در صورت برداشتن پرها از درخشش متوقف نمی شوند و در صورت عدم پنهان شدن یک پر می تواند اتاق بزرگی را روشن کند.

در شمایل نگاری بعدی ، شکل Firebird معمولاً به شکل شاهین کوچک رنگ آتش است که با تاجی روی سر و پرهای دم و "چشم" درخشان کامل می شود. شاهین نمادی از مردانگی نهایی در فرهنگ اسلاوی بود. Firebird زیبا اما خطرناک بود و هیچ نشانی از دوستی نداشت.

علاوه بر این ، Firebird اسلاوی به دلیل چرخه زندگی متفاوت از ققنوس سنتی بود. منظور از Firebird نماد فصول مختلف بود. پرنده چرخه زندگی خود را در ماه های پاییز پایان می دهد اما در بهار دوباره زنده می شود. با احیای آن موسیقی زیبایی حاصل می شود که شادی و زندگی جدیدی را در جهان به ارمغان می آورد.

ایدئولوژی هایی که افسانه ققنوس را پذیرفتند

اسطوره ققنوس نه تنها در اساطیر باستان رایج بود ، بلکه توسط چندین دین نیز پذیرفته شد و گاهی برای نشان دادن ایده های نظری و سلطنت پادشاهی های قدرتمند مورد استفاده قرار گرفت. از عنصر تولد دوباره در داستان اغلب برای توصیف طیف وسیعی از ایده ها استفاده شده است.

نمادگرایی در مصر باستان

اگرچه ققنوس در مصر باستان بنو شناخته می شد ، اما این دو موجود اسطوره ای به عنوان یک موجود شناخته شده اند. در مصر اما از علامت پرنده خورشیدی برای نماد تولد مجدد و جاودانگی استفاده شد. تصور بر این بود که داستان تولد دوباره بنو از نزدیک باعث تولد دوباره روح انسان نیز می شود.

نمادگرایی در چین باستان

ققنوس نماد ملکه چینی بود و همچنین تصور می شد که نشان دهنده لطف زنانه و خورشید است. در صورت مشاهده یک ققنوس خوش شانس در نظر گرفته شد. این به عنوان نماد عروج یک رهبر فرزانه و دوره جدید شناخته شده بود.

ققنوس همچنین به عنوان نماینده برخی از ارزشمندترین فضایل مانند حسن ، اطمینان و مهربانی شناخته شده بود.

نمادگرایی در مسیحیت

علاوه بر استفاده در فرهنگ های باستان ، شناخته شده است که ققنوس در دوران مدرن نیز پذیرفته شده است. آیین مسیحی یکی از این سازگاری هاست.

مسیحیان اولیه از ققنوس برای نشان دادن اصطلاحات مرگ و قیام مسیح استفاده می کردند. این ارتباط را می توان به وضوح در مرگ ققنوس و مسیح مشاهده کرد ، هر دو پس از آن یک دوره سه روزه دارند و در طی آن یک تولد دوباره اتفاق می افتد. پس از روز سوم ، چرخه زندگی جدید آغاز شد.

این دو ایده چنان با هم ارتباط دارند که ققنوس در سنگ قبرهای مسیحی اولیه مورد استفاده قرار گرفت تا نمادی از ارتباط دو چهره باشد. نمادهای ققنوس در مسیحیت همچنین یادآوری می کنند که مرگ پایان نیست - این فقط یک آغاز جدید است.

چند واقعیت جالب در مورد فونیکس:

• در افسانه ها در مورد سن ققنوس که در آن می میرد تا دوباره متولد شود ، اتی متفاوت وجود دارد. برخی افسانه ها اصرار دارند که این موجود الهی تا 1,461 سال عمر کرده است ، در حالی که برخی دیگر ادعا می کنند که 1,000 سال زندگی کرده است. منابع دیگر عمر پرنده را بیش از 500 سال تخمین زده اند.
• ققنوس همچنین به عنوان قدرت احیا کننده شناخته می شد و در کل طول عمر خود شکست ناپذیر و جاودانه قلمداد می شد ... به جز پایان چرخه حیات طبیعی آن که برای تولد ققنوس بعدی لازم بود.
• اشک های پرنده همچنین توانایی های مولد است که می تواند توسط انسان مهار شود. علاوه بر این ، افسانه های جدید در مورد ققنوس ادعا می کنند که اگر یک موجود در آن نزدیکی باشد ، دروغ گفتن برای شخص غیرممکن است.
• شناخته شده است که ققنوس رژیم متفاوتی نسبت به پرندگان این جهان دارد. گفته می شود که ققنوس به جای خوردن میوه و آجیل ، لثه های کندر و معطر مصرف کرده است. ناشناخته است که آیا این به طول عمر چشمگیر خود منجر می شود یا خیر.
• پرنده گیاهان و ادویه های معمولی را جمع نمی کند تا زمانی که آماده شود تا چرخه خود به پایان برسد و ققنوس جدید ظهور کند. وقت آن که زمان این کار فرا برسد ، پرنده دارچین و مرم را برای ساختن گل دفن خود جمع می کند.
• دیدن ققنوس در آسمان در بسیاری از فرهنگ ها خوش شانسی محسوب می شد. در نظر گرفته شده بود که به یک رهبر خوب که بسیار خردمند بود ، قدرت حاکمیت داده شده است. همچنین به عنوان نشانه ای از دوره جدید در نظر گرفته شد.
• بعدها بسیاری از رهبران معنوی و همچنین برخی از رهبران جهان مجذوب قدرت بی پایان و معنویت پرنده ققنوس شدند ، بنابراین آنها از این موجود افسانه ای به عنوان نمادی از ایدئولوژی های خود استفاده کردند.

توضیحات احتمالی برای ایجاد اسطوره های ققنوس

مردم از سراسر جهان همیشه سعی کرده اند چیزی را کشف کنند و حدس بزنند که افسانه های ققنوس را الهام گرفته است.

آتش کیهانی و خلقت زمین

داستان ققنوس نیز به عنوان راهی احتمالی برای بازگویی آفرینش زمین ، فرضیه بندی شده است. از آنجا که ققنوس ارتباط زیادی با خورشید دارد ، عده ای نیز این فرضیه را مطرح می کنند که تولد ققنوس می تواند تولد دنیای جدیدی نیز باشد. این تولد ناشی از آتش کیهانی است که می تواند با رنگهای روشن پرهای ققنوس و همچنین شعله های آتش ناشی از آن نشان داده شود.

هنگام کاوش در این نسخه از داستان ، اغلب به این نتیجه می رسیم که مرگ ققنوس مرگ یک جهان یا کهکشان را از طریق انفجار خورشید توصیف می کند. با این حال ، این انفجار پایان زندگی نیست ، زیرا زمینه را برای ایجاد جهانی جدید فراهم می کند.

متمپسیسوز

در اساطیر یونان ، معمولاً تصور می شود که داستان ققنوس برای توصیف اصطلاحی فلسفی به نام "مِمپسیکوز" بکار رفته است. این بیانگر اعتقادات معنوی بسیاری از کسانی است که در یونان باستان زندگی می کردند.

شناخته شده است که میتمی سایکوز "انتقال روح" است. این روندی است که در آن روح یک فرد پس از مرگ تجسم می یابد. استفاده از ققنوس برای نماد این اعتقاد به توضیح این نکته کمک می کند که روح یک شخص واقعاً هرگز نمی میرد. به محض حرکت از بدن فرد در هنگام مرگ و بازگشت به زمین هنگامی که آماده ورود به چرخه حیات جدید است ، به سادگی به زندگی دیگری تبدیل و تجدید حیات می شود.

فلامینگوهای شرق آفریقا

برخی فرض می کنند که لسر فلامینگو از آفریقای شرقی می توانست حداقل برای بخشی از الهام این داستان خدمت کند. پرندگان فلامینگو در منطقه ای زندگی می کنند که برای زنده ماندن بچه های آنها بسیار گرم است. به همین دلیل ، مجبور است توده ای از مواد خاکی بسازد تا لانه خود را مرتفع کند تا تخمها و جوجه های جوجه ای بتوانند در برابر گرما زنده بمانند. گفته می شود که جریان های همرفتی در اطراف تپه های ایجاد شده توسط این پرنده شبیه حرکت شعله است - که می تواند دلیل ارتباط ققنوس با آتش باشد. فلامینگوها به خوبی سازگار هستند تا یخ زدگی کم یا گرمای نزدیک به جوش را تحمل کنند. آنها می توانند دریاچه های نمکی و معدنی را تحمل کنند.

مگافونا-

همچنین کسانی هستند که حدس می زنند داستان ققنوس شاید از گونه های ماقبل تاریخ الهام گرفته باشد مگافونا- که دیگر زندگی نمی کند تصور می شود که داستان ققنوس می تواند زینتی باشد که گونه ای واقعی از پرندگان از دوران ماقبل تاریخ را توصیف می کند.

شیوه هنری

یک ستاره دنباله دار عظیم را تصور کنید که به زمین برخورد کرده و همه موجودات را کشته و زمین را به تلی از خاکستر تبدیل کرده است. پس از یک میلیون سال ، طیف جدیدی از گونه ها روی زمین تکامل یافته و رشد می کنند - بنابراین زندگی از خاکستر دوباره متولد می شود. یک داستان نویس با استفاده از ققنوس این داستان را به روشی هنری روایت می کند. او از مجوز ادبیات خود استفاده می کند و فاصله زمانی میلیون ساله را فراموش می کند. بنابراین ، ققنوس ممکن است یک حیوان ، یک درخت ، یک پرنده ، یک انسان یا هر موجود زنده دیگری باشد. از این نظر ، Pheonix وجود دارد.

آیا پرنده فینیکس واقعی است؟ اگر چنین است، آیا پرنده فناناپذیر ققنوس هنوز زنده است؟

برخی از مردم بر این باورند که پرنده جاودانه ققنوس هنوز در این جهان وجود دارد اما آنقدر نادر است که هنوز هیچ مدرکی بر وجود آن پیدا نکرده ایم. با این حال ، دانشمندان جریان اصلی همه این داستان های پرندگان ققنوس و ادعاهای وجود آن را رد کرده اند. به گفته آنها ، ققنوس چیزی جز یک موجود افسانه ای ساخته بشر نیست که در دنیای واقعی نمی گنجد. خلقت این پرنده عجیب در واقع بر اساس اعتقادات مذهبی و ترس از اجداد باستانی ما است.

از طرف دیگر ، اگر به روشی هنری فکر کنید و شکاف های میلیون ها ساله را فراموش کنید ، ممکن است ققنوس هنوز روی زمین وجود داشته باشد. از آنجا که همه ما از جمله سیاره ، ستاره و کهکشان خود را از خاکستر متولد می کنیم ، این چرخه آفرینش است که همه چیز به آن پیوند خورده است.

اگرچه دانشمندان در دنیای امروز نتیجه گیری کرده اند ، اما به وضوح نمی توان گفت که آیا داستان پشت پرنده ققنوس واقعی بوده است یا نه در گذشته های دور. اما حتی امروز مردم از دیدن پرندگان واقعی ققنوس به همان اندازه هیجان زده می شوند.

اکنون بسیاری معتقدند که پرندگان ققنوس در واقع همان پرندگان هستند عقاب های فیلیپین و مردم از مکانهایی سفر می کنند تا یک نگاه واحد به این پرنده داشته باشند. بیشتر مردم به این دلیل به این پرنده می آیند که ثابت می شود این پرنده بسیار خوش شانس است و همه خواهان خوش شانسی در زندگی خود هستند. این پرنده مانند عقاب به نظر می رسد اما در واقع یک عقاب بزرگ است که در اطراف بدن آنها پرهای بلند و متراکم وجود دارد.

نتیجه

افسانه های ققنوس قرن ها باقی مانده است. این موجود خارق العاده خارق العاده هرگز به طور دائمی درگذشت. افسانه می گوید که آن زمان ایجاد جهان وجود داشته است. این رازهای زندگی و تناسخ ، و دانشی است که حتی قدرتمندترین خدایان نیز از آن برخوردار نیستند.

شناخته شده بود که بسیاری از فرهنگ های باستانی که ققنوس را پذیرفته بودند ، به احتمال جاودانگی از طریق آن اعتقاد داشتند تناسخ در جسم تازه یا مهاجرت بنابراین ، احتمالاً داستان های استعاری ققنوس برای توصیف روشن تر چرخه زندگی و مرگ از طریق معنویت ایجاد شده اند.

ققنوس این ایده را نشان می دهد که پایان تنها آغاز است ، بنابراین بارها و بارها در افسانه ها و تخیلات انسانی متولد می شود.

ققنوس - پرنده جاودانگی