یک روستای کوچک باستانی به نام "عین دارا" در شمال غربی حلب در سوریه وجود دارد که دارای ساختار تاریخی قابل توجهی است - معبد عین دارا ، واقع در غرب روستا.
در خارج از ورودی معبد عین دارا ، یک اثر باورنکردنی از تاریخ وجود دارد - یک جفت ردپای غول پیکر. تا به امروز ، ناشناخته مانده است که چه کسی آنها را ساخته و چرا آنها به این شکل حک شده اند.
افسانه ها و داستانهای باستانی به طور مداوم باور پیشینیان ما را نشان می دهند که قبلاً موجودات مافوق بشری با قامت عظیمی بر روی زمین قدم می زدند. معبد سابق عظیم دارا ، یا حداقل آنچه از آن باقی مانده است ، در اصل توجه رسانه ها را در سال 1955 جلب کرد ، هنگامی که یک شیر بازالت عظیم در محل به طور تصادفی کشف شد.
معبد عصر آهن بعداً دقیقاً بین سالهای 1980 و 1985 مورد کاوش و مطالعه قرار گرفت و در موارد متعددی با معبد پادشاه سلیمان مقایسه شده است.
طبق گزارش Bible History Daily ، شباهت های حیرت انگیز بین معبد عین دارا و معبدی که در انجیل به تصویر کشیده شده است بسیار قابل توجه است. هر دو سازه بر روی سکوهای مصنوعی عظیم ساخته شده اند که در بلندترین نقاط شهرهای مربوطه ساخته شده اند.
معماری ساختمانها از یک ساختار سه قسمتی مشابه پیروی می کند: یک ایوان ورودی که توسط دو ستون پشتیبانی می شود ، سالن اصلی حرم (سالن معبد عین دارا به یک اتاق پیش ساخته و اتاق اصلی تقسیم می شود) ، و سپس در پشت پارتیشن ، زیارتگاه مرتفع ، معروف به مقدس مقدس.
مجموعه ای از سالن ها و اتاق های چند طبقه که اهداف مختلفی را ارائه می کردند ، آنها را در سه طرف خود در دو طرف ساختمان اصلی احاطه کرده بودند.
با این حال ، با وجود این واقعیت که معبد عین دارا دارای ویژگی های بسیاری با معبد پادشاه سلیمان است ، بعید است که آنها یک ساختار باشند. معبد عین دارا ، به گفته حفار علی ابوسعاف ، در حدود 1300 سال قبل از میلاد ساخته شد و 550 سال ، از 740 قبل از میلاد تا 1300 قبل از میلاد ، عمر کرد.
باستان شناسان هنوز نمی توانند تعیین کنند که کدام معبد در معبد پرستیده شده و به چه کسی اختصاص داده شده است. بسیاری از محققان تصور می کنند که به عنوان زیارتگاه ایشتار ، الهه باروری ساخته شده است. برخی دیگر معتقدند این الهه آستارته بود که صاحب حرم بود. گروهی دیگر معتقدند که خدای بعل حداد مالک معبد بود.
برخی از عناصر ساختاری معبد ، از جمله پایه های سنگ آهک و بلوک های بازالت ، در طول قرن ها با دقت حفظ شده اند. اگرچه این سازه زمانی دارای دیوارهای آجری بود که با روکش چوبی پوشانده شده بود ، اما این ویژگی به طرز غم انگیزی در تاریخ از بین رفته است.
نقوش برجسته متعددی که نمایانگر شیرها ، کروبیان و دیگر موجودات افسانه ای ، خدایان کوهی ، نخل ها و نقوش هندسی تزئین شده هستند ، دیوارهای بیرونی و داخلی سازه را تزئین کرده اند.
ورودی معبد عین دارا توسط یک جفت ردپای بزرگ تراشیده شده که در آستانه ایستاده است ، محافظت می شود. طول آنها حدود یک متر است و جهت آنها به سمت داخل معبد است.
معبد عین دارا ، مانند معبد سلیمان ، با حیاطی که با سنگهای روکش سنگ فرش شده بود ، قابل دسترسی بود. بر روی سنگ پرچم ، رد پای چپ نوشته شده بود ، که نشان دهنده ورود خدا به معبد بود. در آستانه سلا ، رد پای راست حک شده بود ، که نشان می داد خدای عظیم الجثه برای ورود به معبد فقط باید دو قدم بردارد.
فاصله بین دو رد پای منفرد تقریباً 30 فوت است. یک گام 30 فوت برای شخص یا الهه ای با ارتفاع تقریبا 65 فوت مناسب است. معبد به اندازه کافی جادار است که خدا بتواند به راحتی وارد آن شده و در آن اقامت کند.
محققان در مورد اینکه چرا حکاکی شده اند و چه عملکردی را انجام می دهند گیج شده اند. برخی از دانشمندان پیشنهاد کرده اند که می توان ردپایی برای برانگیختن حضور خدایان ایجاد کرد و به عنوان یک تصویر نمادین از این خدای عمل کرد. علیرغم این واقعیت که این یک جفت واقعی از ردپای غول پیکر نیست ، حکاکی معتبر است و نشان می دهد که اجداد ما با موجودات بزرگی آشنا بوده و آنها را دیده اند.
همه می دانند که بین النهرین به عنوان مهد تمدن و منبع یکی از بزرگترین افسانه های اساطیری جهان شناخته شده است ، بنابراین یافته های عجیب و گیج کننده ای مانند ردپای غول پیکر در منطقه انتظار می رود.
اساطیر منطقه اطراف مطمئناً نشان می دهد زمانی که غولها ، نیمه خداها و خدایان در زمین پرسه می زدند و آثار خود را پشت سر می گذاشتندبه برخی از این روایات بیان می کند آنوناکی که طبق افسانه ، هزاران سال پیش از سیاره دیگر روی زمین آمد و تمدن ما را برای همیشه تغییر داد.
