جهان مملو از هزار میلیون رمز و راز ، از ابتدا ما را گیج کرده است و سفری بی پایان از هوش ما را رقم زده است. و همراه با آن غیر قابل توضیح است ماده تاریک و انرژی تاریک، جهان ما بخش عظیمی از رمز و راز خود را تحت عنوان "ماده باریونیک گمشده" در اختیار دارد که همچنین س bigال بزرگی را به سمت علم کنونی ما سوق می دهد.
تقریباً 96 درصد جهان با انرژی تاریک و ماده تاریک پر شده است و ماده منظم 4 درصد بقیه را تشکیل می دهد. ماده منظم هر چیزی است که ما می توانیم ببینیم یا مشاهده کنیم ، این بدان معناست که از ذرات ریزگرد گرفته تا کهکشان های بزرگ همه در این گروه ماده منظم قرار دارند. اما ، محققان متحیر شدند که دریافتند بیش از نیمی از این ماده منظم که تقریباً 2.5 درصد از جهان است کاملاً از بین رفته است. این ماده از دست رفته بیشتر به عنوان ماده باریونیک گمشده شناخته می شود و عمدتاً از ذراتی مانند تشکیل شده است پروتونها و الکترونها که حداکثر جرم چیزهای قابل مشاهده جهان یا ماده منظم را تشکیل می دهند.
باریون واحد ماده باریونیک است که یک ذره زیر اتمی ترکیبی است که از سه کوارک تشکیل شده است - یک سه کوارک ، متمایز از مزون ها ، که از یک کوارک و یک ضد کوارک تشکیل شده است. در واقع ، تمام موارد منظمی که ممکن است در زندگی روزمره با آن روبرو شوند یا تجربه کنند ، ماده باریونیک است. اما ، ماده از دست رفته یا اصطلاحاً ماده باریونیک گمشده چیست ؟؟
از دو دهه گذشته ، بسیاری از فیزیک دانان اخترفیزیک توضیح داده اند که ماده باریونیک گمشده ممکن است در داخل کهکشان ها ، در ماده ای که به عنوان محیط بین کهکشانی گرم و گرم شناخته می شود ، یافت شود ، با این حال ، باریون های گمشده جهان تا به امروز همچنان یک موضوع بحث برانگیز است.
طبق تحقیقات جدید دو تیم جداگانه - یكی توسط هیدكی تانیمورا ، در انستیتوی اخترفیزیك فضایی در اورسای فرانسه برگزار شد و تیم دیگر توسط آنا دی گراف در دانشگاه ادینبورگ انگلیس برگزار شد - ماده گمشده ای را پیدا کرده اند که از طریق رشته های نامرئی گاز پراکنده کمی داغ ، کهکشان ها را با هم گربه می کند.
به دلیل بسیار اثیری بودن و گرم نبودن کافی برای برداشتن تلسکوپ های اشعه X ، هیچ کس قبلاً قادر به دیدن آن نبوده است. بنابراین ، این دو گروه تحقیقاتی مجبور شدند راهی دیگر برای نتیجه گیری قطعی این رشته های گاز در آنجا جستجو کنند.
هر دو تیم از قاعده سیستماتیک پدیده ای به نام اثر Sunyaev-Zel'dovich پیروی می کنند که هنگامی رخ می دهد که نور باقی مانده از انفجار بزرگ از طریق گاز داغ فراتر رود. با حرکت چراغ ها ، مقداری از آن در الکترون گازی پخش می شود که یک تکه ریز را در پس زمینه مایکروویو کیهانی باقی می گذارد و در واقع وجود آن را در آنجا نشان می دهد.
با این حال ، هیچ نقطه یا ابزاری مناسب وجود ندارد که ما بتوانیم این رشته های گاز را بلافاصله مشاهده کنیم و ماده باریونیک گمشده تاکنون کاملاً حدس و گمان بوده است.
