هیساشی اوچی، یک تکنسین آزمایشگاهی که در حادثه ای در یک نیروگاه هسته ای ژاپن بدترین قربانی تابش هسته ای کشور می شود. این مسئله در تاریخ پزشکی ما یک مسئله بسیار مهم در مورد اثرات هسته ای تلقی می شود ، جایی که هیساشی به نوعی به روش آزمایشی 83 روز زنده نگه داشته شد. تعدادی از س aboutالات در مورد اخلاقیات مربوط به معالجه وی باقی مانده است ، و مهمترین آنها این است: "چرا هیساشی برخلاف میل خود در چنین درد و رنج غیرقابل تحمل 83 روز زنده نگه داشته شد؟"
علت دومین حادثه هسته ای توکایمورا
دومین حادثه هسته ای توکایمورا فاجعه هسته ای را که در 30 سپتامبر 1999 ، حوالی ساعت 10:35 صبح رخ داد ، منتقل می کند و منجر به دو مرگ وحشتناک هسته ای می شود. این یکی از بدترین حوادث تابش هسته ای غیرنظامی جهان است که در یک کارخانه پردازش مجدد سوخت اورانیوم اتفاق افتاد. این نیروگاه توسط شرکت تبدیل سوخت هسته ای ژاپن (JCO) واقع در دهکده توکای منطقه ناکا ، در ژاپن مورد بهره برداری قرار گرفت.
سه کارگر آزمایشگاه ، هیساشی اووچی ، 35 ساله ، یوتاکا یوکوکاوا ، 54 ساله و ماساتو شینوهارا ، 39 ساله ، آن روز در شیفت آزمایشگاه کار می کردند. هیساشی و ماساتو با اضافه کردن یک محلول اورانیوم به مخازن بارندگی ، در حال تهیه یک دسته قابل اندازه گیری سوخت هسته ای بودند. به دلیل کمبود تجربه ، آنها به اشتباه مقدار زیادی اورانیوم (حدود 16 کیلوگرم) به یکی از آن مخازنی اضافه کردند که به شرایط بحرانی خود رسیده بود. سرانجام ، ناگهان ، یک واکنش زنجیره ای هسته ای خود پایدار با یک برق شدید آبی آغاز شد و حادثه وحشتناک رخ داد.
سرنوشت هیشاشی اوچی
متأسفانه ، هیساشی نزدیکترین فرد از انفجار بود که بیشترین آسیب را دید. وی 17 پرتوی (Sv) تابش دریافت کرد در حالی که 50 میلی ثانیه (1 ثانیه = 1000 میلی ثانیه) به عنوان حداکثر دوز سالانه تابش و 8 غربال به عنوان دوز مرگبار در نظر گرفته می شود. در حالی که ، Masato و Yutuka نیز به ترتیب دوز کشنده 10 غربال و 3 غربال دریافت کردند. همه آنها بلافاصله در بیمارستان میتو بستری شدند.
هیساشی 100٪ دچار سوختگی جدی شد و بیشتر اعضای داخلی وی به طور کامل یا جزئی آسیب دیدند. به طرز تکان دهنده ای ، تعداد گلبول های سفید خون در بدن او نزدیک به صفر بود و کل سیستم ایمنی بدن او را از بین برد و همچنین اشعه کشنده DNA او را از بین برد.
اشعه به کروموزوم سلولهای او نفوذ کرد. کروموزومها نقشه اولیه بدن انسان است که شامل تمام اطلاعات ژنتیکی است. هر جفت کروموزوم دارای یک عدد است و می توان آنها را به ترتیب مرتب کرد.
با این حال ، ترتیب کروموزومهای تابش شده هیساشی غیرممکن بود. آنها از هم جدا شده و بعضی از آنها به هم چسبیده بودند. تخریب کروموزوم ها به این معنی بود که پس از آن سلول های جدید تولید نمی شوند.
آسیب تابش نیز در سطح بدن هیساشی ظاهر شد. در ابتدا پزشکان از نوارهای جراحی بر روی بدن وی استفاده کردند. با این حال ، بیشتر کنده می شود که پوست او به همراه نوار برداشته شده جدا می شود. سرانجام دیگر آنها نتوانستند از نوار جراحی استفاده کنند.
سلول های پوستی سالم به سرعت تقسیم می شوند و سلول های جدید جایگزین سلول های قدیمی می شوند. با این حال ، در پوست تابش شده هیساشی ، سلول های جدید دیگر تولید نمی شوند. پوست پیرش داشت می ریخت. این یک درد شدید در پوست او و نبرد با عفونت بود.
علاوه بر این ، وی در ریه های خود به احتباس مایعات مبتلا شد و در تنفس دچار مشکل شد.
تابش هسته ای با بدن انسان چه می کند؟
پیامدهای فاجعه هسته ای
حدود 161 نفر از 39 خانوار در شعاع 350 متری ساختمان تبدیل ، بلافاصله تخلیه شدند. از اهالی در فاصله 10 کیلومتری خواسته شد تا به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در خانه بمانند.
با این حال ، با سرد شدن محلول و از بین رفتن حفره ها ، واکنش زنجیره ای هسته ای از سر گرفت. صبح روز بعد ، کارگران با تخلیه آب از ژاکت خنک کننده اطراف مخزن بارش ، واکنش را به طور دائمی متوقف کردند. آب به عنوان بازتابنده نوترون در حال کار بود. سپس یک محلول اسید بوریک (بور برای خصوصیات جذب نوترون انتخاب شده) به مخزن اضافه شد تا اطمینان حاصل شود که محتویات زیر بحرانی باقی می مانند.
ساکنان دو روز بعد با کیسه های شن و محافظ دیگر اجازه محافظت در برابر اشعه گاما باقیمانده را دادند و با احتیاط تمام محدودیت های دیگر برداشته شد.
آخرین تلاش تیم های پزشکی پیشرفته برای زنده نگه داشتن هیشاشی
عفونت های داخلی و سطح بدن در معرض تقریباً بدون پوست به سرعت همزمان هیساشی را از داخل و خارج مسموم می کردند.
با وجود پیوندهای متعدد پوست ، وی از طریق منافذ سوختگی پوست خود که باعث بی ثباتی فشار خون شد ، مایعات بدن را از دست داد. در یک لحظه ، هیساشی از چشمانش خونریزی کرد و همسرش گفت که به نظر می رسد داشت گریه می کرد خون!
با بدتر شدن وضعیت هیساشی ، انستیتوی ملی علوم رادیولوژی در چیبا ، استان چیبا ، وی را به بیمارستان دانشگاه توکیو منتقل کرد ، جایی که گفته می شود تحت اولین انتقال سلولهای بنیادی محیطی در جهان تا سلولهای سفید خون بتوانند دوباره در بدن او تولید شوند.
پیوند سلول های بنیادی خون محیطی (PBSCT) ، همچنین تحت عنوان "پشتیبانی سلولهای بنیادی محیطی" روشی برای جایگزینی سلولهای بنیادی خون ساز از بین رفته در اثر اشعه ، به عنوان مثال ، با درمان سرطان است. بیمار سلولهای بنیادی را از طریق کاتتری که در رگ خونی واقعاً در قفسه سینه قرار گرفته دریافت می کند.
دولت ژاپن اولویت بالاتری را برای پرونده مهم هیساشی قائل شد ، در نتیجه ، گروهی از متخصصان برتر پزشکی از ژاپن و خارج از کشور برای درمان وضعیت ضعیف پرتوی تحت تأثیر هیساشی اووشی جمع شدند. در این روند ، پزشکان با پمپاژ روزانه مقادیر زیادی خون و مایعات به داخل وی و معالجه وی با داروهایی که مخصوصاً از منابع مختلف خارجی وارد شده بود ، وی را زنده نگه داشتند.
گزارش شده است که در طول دوره درمان خود ، هیساشی چندین بار درخواست آزادی او را از درد غیر قابل تحمل کرد و حتی یک بار او گفت او دیگر نمی خواست یک خوکچه هندی باشد!
اما این مسئله به عنوان عزت ملی در نظر گرفته شد که تیم ویژه پزشکی را تحت فشار قرار دهد. بنابراین ، علی رغم اراده هیساشی برای مرگ ، پزشکان نهایت تلاش خود را کرده بودند تا وی را برای 83 روز زنده نگه دارند. در پنجاه و نهمین روز از معالجه وی ، قلب وی تنها در عرض 59 دقیقه سه بار متوقف شد ، که این امر صدمات جدی به مغز و کلیه های وی وارد کرد. پزشكان هزاشی را تحت حمایت كلی زندگی خود قرار داده بودند تا اینکه سرانجام وی در 49 دسامبر 21 ، به دلیل نارسایی چند عضو ، درگذشت.
Hisashi Ouchi به عنوان بدترین اشعه هسته ای آسیب دیده در تاریخ پزشکی ما در نظر گرفته می شود ، که 83 روز آخر زندگی خود را در رنج آورترین وضعیت بستری سپری کرد.
آیا یوتاکا یوکوکاوا و ماساتو شینوهارا نیز فوت کردند؟
در طرف دیگر ، ماساتو شینوهارا و یوتاکا یوکوکاوا هنوز در بیمارستان بودند و علیه مرگ خود می جنگیدند. بعداً ، به نظر می رسید ماساتو بهتر می شود و حتی او را با صندلی چرخدار خود به بازدید از باغ های بیمارستان در سال نو 2000 منتقل می كنند. با این حال ، بعداً به ذات الریه مبتلا شد و ریه های او با تابش دریافت شده آسیب دید. به همین دلیل ، ماساتو در آن روزها قادر به صحبت نبود ، بنابراین مجبور شد برای پرستاران و خانواده اش پیام بنویسد. برخی از آنها کلمات رقت انگیز مانند "مامان ، لطفا!"، و غیره
در پایان ، در 27 آوریل 2000 ، ماساتو نیز به دلیل نارسایی چند اندام ، این دنیا را ترک کرد. در حالی که یوتاکا خوشبختانه پس از بیش از شش ماه ماندن در بیمارستان بهبود یافت و برای خوب شدن در خانه مرخص شد.
کتابی با عنوان وجود دارد "یک مرگ آهسته: 83 روز بیماری تشعشع" در مورد این حادثه دلخراش ، جایی که "هیساشی اوچی" را "هیروشی اوچی" خوانده اند. با این حال ، این کتاب 83 روز درمان زیر را تا زمان فوت وی ، با شرح و توضیحات دقیق در مورد مسمومیت با اشعه ، مستند می کند.
تحقیقات و گزارش نهایی دومین حادثه هسته ای توکایمورا
آژانس بین المللی انرژی اتمی پس از انجام تحقیقات عمیق ، علت حادثه را "خطای انسانی و نقض جدی اصول ایمنی" دانست. براساس گزارش های آنها ، این حادثه هنگامی آغاز شد که سه کارگر آزمایشگاه از اورانیوم بیش از حد برای تولید سوخت استفاده کرده و یک واکنش اتمی کنترل نشده را به راه انداختند.
به دلیل فاجعه هسته ای ، در مجموع 667 نفر ، از جمله ساکنان اطراف و کارگران اورژانس در معرض تابش قرار گرفتند.
تحقیقات بیشتر نشان داد که کارگران این کارخانه که توسط شرکت JCO اداره می شود ، به طور روزمره اقدامات ایمنی را از جمله مخلوط کردن اورانیوم در سطل ها برای انجام سریع کار نقض می کنند.
شش کارمند ، از جمله مدیر کارخانه و بازمانده حادثه یوتاکا یوکواکاوا ، به اتهام سهل انگاری و منجر به مرگ ، خود را مقصر شناخته اند. رئیس JCO همچنین از طرف این شركت به جرم خود اعتراف كرد.
در مارس 2000 ، دولت ژاپن مجوز JCO را لغو کرد. این اولین اپراتور نیروگاه هسته ای بود که طبق قانون ژاپن در مورد تنظیم سوخت هسته ای ، مواد و راکتورها مجازات شد. آنها توافق کردند 121 میلیون دلار غرامت بپردازند تا 6,875،XNUMX ادعای افراد در معرض تابش و مشاغل کشاورزی و خدماتی را تحت تأثیر قرار دهند.
نخست وزیر وقت ژاپن ، یوشیرو موری ، تسلیت گفت و اطمینان داد که دولت تلاش خواهد کرد تا اطمینان حاصل کند که یک حادثه مشابه دیگر تکرار نشود.
با این حال ، بعداً در سال 2011 ، The فاجعه هسته ای فوکوشیما دایچی در ژاپن رخ داد ، که شدیدترین حادثه هسته ای در جهان از زمان وقوع این حادثه بود 26 آوریل 1986 فاجعه چرنوبیل. این اتفاق به دلیل نقص فنی در هنگام زلزله توهوکو و سونامی در روز جمعه ، 11 مارس 2011 رخ داد.
اولین حادثه هسته ای توکایمورا
دو سال پیش از این واقعه تلخ ، اولین حادثه هسته ای توکایمورا در یک کارخانه پردازش هسته ای داننن (شرکت توسعه راکتور برق و سوخت هسته ای) در 11 مارس 1997 اتفاق افتاد. گاهی اوقات به عنوان تصادف دانن.
حداقل 37 نفر از کارگران در طی این حادثه در معرض افزایش سطح تشعشع قرار گرفتند. یک هفته پس از این رویداد ، مقامات هواشناسی سطح غیر معمول سزیم را در 40 کیلومتری جنوب غربی گیاه کشف کردند.
سزیم (Cs) یک فلز قلیایی نرم و طلای نقره ای است و دارای نقطه ذوب 28.5 درجه سانتیگراد (83.3 درجه فارنهایت) است. از زباله های تولید شده توسط راکتورهای هسته ای استخراج می شود.
پس از خواندن در مورد "هیساشی اوچی: قربانی پرتوی پرتوی حادثه هسته ای دوم توکایمورا ،" در مورد بخوانید "سرنوشت دیوید کیروان: مرگ با جوشاندن در چشمه آب گرم !!"
