Die Miceense beskawing was die laaste fase van die Bronstydperk in Antieke Griekeland, wat oor die tydperk van ongeveer 1750 tot 1050 vC gestrek het. Die tydperk verteenwoordig die eerste gevorderde en kenmerkende Griekse beskawing op die vasteland van Griekeland, veral vir sy paleisagtige state, stedelike organisasie, kunswerke en skryfstelsel.
Die graf is gevind in 'n Miceense nekropolis geleë in die antieke nedersetting Rypes, waar talle kamergrafte in die sanderige ondergrond uitgekap is gedurende die "eerste paleis" tydperk van die Miceense era.
Argeologiese bewyse dui daarop dat die grafte herhaaldelik heropen is vir begrafnisgebruike en komplekse rituele praktyke tot aan die einde van die Bronstydperk gedurende die 11de eeu vC. Opgrawings van die nekropolis het talle vase, halssnoere, goue kranse, seëlklippe, krale en stukke glas, faience, goud en rotskristal aan die lig gebring.
In die jongste opgrawing het die navorsers 'n reghoekige grafte ondersoek wat drie 12de-eeuse begrafnisse bevat wat met valsmond-amfore versier is.
Onder die oorblyfsels is offers van glaskrale, kornaline en 'n kleiperdbeeldjie, benewens drie brons swaarde met 'n deel van hul houthandvatsels wat nog behoue gebly het.
Al drie swaarde behoort aan verskillende tipe-set klassifikasies, synde D en E van die "Sandars tipologie", wat dateer uit die Miceense paleis tydperk. In die tipologie word D-tipe swaarde tipies beskryf as "kruis" swaarde, terwyl klas E beskryf word as "T-hilt" swaarde.
Opgrawings het ook 'n deel van die nedersetting in die omgewing van die grafkelders gevind, wat 'n deel van 'n hoëstatusgebou met 'n reghoekige kamer met 'n vuurherd in die middel aan die lig gebring het.
Die ontdekking wat oorspronklik gepubliseer is op Griekse Ministerie van Kultuur
